Јо
би благо овог светања за тебе дао,
Да колена испред тебе за вечноћ би пао,
И када залжалио о животу не би све су моје мисли посрещене тебе.
И не би ми било криво ни најмање жао,
Кад би просњак и бескучник за тобом остао,
И не би ми било криво ни најмање жао,
Кад би просњак и бескучник за тобом остао.
Јо би благо овог света дао ни надао,
У рукама носио би и ватру и жар,
И никада залжалио у животу не би све су моје мисли посрещене тебе.
И не би ми било криво ни најмање жао,
Кад би просњак и бескучник за тобой оставао.
Што би благо овог света купио за тебе,
само да те никад туђа рука не заведе,
и никада зашалио у животу не би,
јасам цел живот осветио тебе,
и не би ми било криво ни најмање штао,
кад би просјак и бескучник за тобом остао.