Η
σιωπή μακριά σου δεν αντέχεται
Κι είναι μια φράση που θέλω να πω
Μα δεν λέγεται γιατί με τρομάζει
Πρέπει να φύγει απ' το μυαλό μου
Μ quedεις και henceforth
Οι φορές μας έχουν γίνει αιμονές που συχνά επισκέπτομαι
Μα δεν παραδέχομαι ότι μου λείπει
Γιατί έχει μολύνει τη μνήμη μου με τύψεις και λύπη
Να μου λείπει
Κόμα γκιάς μη θέλει να μη ξέρει
Και αν δεν τη βγάζω από μυαλό μου
Σοκι αν πω να ξέρω πως πρέπει να φύγει
Μα δεν ξέρω και αν νομίζει πως είναι
Και όσο ζεις με ξεχνά
Και με αφήνει πίσω μόνο να σπώσε κομμάτια
Όσα η καρδιά μου εισαπιά
Αντέχει χάπια κατάπια
Μα δεν με κάνουν κατάπια
Από τα ταραφιά τα βραδιά
Άδειαζω πόσα μπουκάλια
Σου φέρνουν πίσω την αναμνήση που σε τυραννά
Πρέπει να φύγει
Από το μυαλό μου και τα όνειρά μου
Ποια πες ποις να φύγει
Αφού το ξέρουμε πως πουθενά δεν καταλήγει
Πρέπει να φύγει χρωστά Μια συγνώμη που δεν είπα ακόμη
Γιατί δεν ξεχνιέται σωστά Πρώτα πληγώνει επί το αδυμόνι
Και την καρδιά μου σπαστά Το νοχείο πετά
Στα χαρασάρα μη χεάχτη Τη θάβη στη στάχτη ξανά
Πρέπει να φύγει Δεν μου αξίζει να το υπομένω όλα αυτά
Ζω εκείνη μεν κάποιον άλλον Ερωτευέται και αγαπά
Μα η υπομονή που μου έχει μείνει Πόνονται πίσω με κρατά
Και με γυρίζει σε όνειρα που δεν γυρνώ πια
Εκείνη έχει κρύα καρδιά Και ελπίζω πως
κάπως θα της αισθάνω Κι ας είναι τόσο μακριά
Αν βρω έναν τρόπο και θα το κάνω κι αν πεθάνω Για να
νιώσεις δυστασιά Λόγω των μάλλον στα πιο ωραία μου πήματα
Δε θα έχω βάλει φωτιά
Πρέπει να φύγει Από το μυαλό μου και
τα μοίρα μου πια πες ποιος να φύγει
Αφού το ξέρουμε πως πουθενά δεν καταλήγει
Το μεταξύ μας το μόνο που κάνει πια είναι να με πνίγει
Πρέπει να φύγει Πρέπει να φύγει
Από το μυαλό μου και τα μοίρα μου πια πες ποιος να φύγει
Αφού το ξέρουμε πως πουθενά δεν καταλήγει
Το μεταξύ μας το μόνο που κάνει πια είναι να με πνίγει
Πρέπει να φύγει Πρέπει να