Μες,
πως τα μέρες μου κενές χωρίς εσένα μίζερες
μαύρο το δάκρυ θα κυλάει απ' τα βλέφαρα
και λες πως πρέπει να βρω παρηγοριά
δεν θα ξεχάσω τίποτα
απ' όλα αυτά που κάποτε μας δέσαν έτσι λες που λες
Που και που θα με ζητάς και θα σου λείπει ότι τώρα πετάς
Που και που τα απομεινάρια μας θα λυτρώνουν τα σκόρπια τα βράδια μας
Που και που θα σε ζητώ και θα μου λείπει ότι τώρα πετώ
Που και που τα δυο ποτήρι σου θα το γεμίζω μόνο για χατήρι σου
Λέω στενε αυτό μου ένα σωρό
Λυπηολογίες κι απορώ
Αν τα πιστεύω τελικά όλα αυτά και πάλι ξαναλέω
Πως κι αν ακόμα σ' αγαπώ
Ίσω ποτέ δεν θα κοιτώ
Σε ό,τι αφήσαμε να λιώσει σαν χωνάκι παγωτό
Που και που θα με ζητάς και θα σου λείπει ότι τώρα πετάς
Που και που τα απομεινάρια μας θα λυτρώνουν τα σκόρπια τα βράδια μας
Που και που θα σε ζητώ και θα μου λείπει ότι τώρα πετώ
Που και που τα δυο ποτήρι σου θα το γεμίζω μόνο για χατήρι σου
Που και που θα με ζητάς και θα σου λείπει ότι τώρα πετάς
Που και που τα απομεινάρια μας θα λυτρώνουν τα σκόρπια τα βράδια μας
Που και που θα σε ζητώ και θα μου λείπει ότι τώρα πετώ
Που και που τα δυο ποτήρι σου θα το γεμίζω μόνο για χατήρι σου