Ρίχνω τα τείχη μου φέτος κι ό,τι μου τύχει
άνθρωποι φεύγουν σαν έτος πέτω το μπίχι ψηλά όσο σφίγγουν επίχει
Λέμε πως δεν θα πετύχει όσο πατήσει ο γοργάβος την νίκη
Πλέον ο κήπος ερρίφθη γιατί γαμώ το τραβούσα μανίκι
Γαμώ για τίποτα παίζω στο τίποτα όσα μου στέριξαν όλοι
Κράτια κινούμασταν ύποπτα σαν να μας ξέρουνε σε κάθε πόλη
Πάμε να φύγουμε γρήγορα για τα καλύτερα homie
Ό,τι με πληγώνεις ξέρουνε πως με πισμώνουν
Είμαι στον κόσμο τόσο μόνη
Όμως δεν μας χωράει ο δρόμος
Κι όμως κάτι μας ενώνει
Αυτό το κλίμα που παγώνει
Μεσ' το κεφάλι μου χωνές τόσες μολές που δεν έχω ξηγώνω
Πάνω στο σώμα μου οι ουλές να μου θυμίζουνε γιατί ματώνω
Νύχτες που ζώ σαν έγκρεμές χαράματα με τους δαίμονες
Κάκα συμβάντα μες στο στρες να με στυχώνουν από χθες
Ρυθμικά χριστό σε όλα μα πάντα με ανοίγει μια καριόλα
Ρώτα να βάλουν λέω από όλα μου όσοι δεν μας χωράει χώρα
Δεν έχω όλο χρόνο ούτε και ώρα
Όπως ο Τόκης όχι εδώ τώρα
Μόνοι μας πάλι μέσα στην κόρα
Τόσες τα βρένα μου στην κατηφόρα