சஸ்பாமிகள் உருநால் அங்க முத்துப் பிள்ளை என்ற அன்பரோடு தேசிக் கொண்டிருந்தான்
சாமிகள் காலத்தில தின்டுக்கல்ல இன்னுிந்து கோவைக்கு போய் என்ற போயி வெண்டி குதையாது
தின்டுக்கல்ல இன்னுும் மாற்றுவெண்ணிது நான் பழணிக்கு போகும்
OSE.38 மெயில் வசதி இலாத காலம்
அங்கமுத்து பிள்ளை பார்த்து நாளைக்கு நான் பழணி போவேன் எந்து தெரிவித்தன்
அப்பாவு
பழணி எழிதாக போக முடியாது.
நீ நாளை பழணி போவதாக செரிந்துகிறாயே
முருகப் பெருமான் உத்தரவா
ஆம் என்று சுவாமிகள் சொன்னார்
அந்து மாதை நேரத்திலே மேல் மாடியிலே சுவாமிகள் வழக்கம்போரே முதுகத்திருமா உந்து திருகுருவத்துக்கு முன்னாரே இருந்து
ஜெபதவங்கள் செய்து கொண்டு இருந்தார்
அப்போது ஒரு
கோரமான வடிவம் உள்ளே வந்து
பல்லை நெரித்து
ஆல் காட்டு விரதை அசைத்து
நீ
பைனியான்டமன் என்னு உத்தர செய்தான் என்று பொய் சொன்னாயே
அங்க முத்தியில்
ஸ்வாமி உத்தரவாய் என்று காட்டான்
ஆம் என்றாயே துப் பொய் இல்லாமலாம்
பொய் பொகராதாமலா alter
எல்லா விளக்கும் விளக்க அன்ன சான்தேன் கொருக்கு பொய்யா விளக்கு விளக்கு
யான் மெய்யா கண்டவற்று இல்ல
எனத்தும் வாய்மையும் நல்ல திர
பொய் சொல்லாம
சொன்னது விளையல்லவா
என்று
பயங்கரமான வடிவத்தோடு
ஆள் காட்டு வளே differentiation
பத்தை நெரித்து
வெருட்டின
அந்த வடிவத்தை பார்ப்பதற்கு
சுவாமிக்கு ஆத்தினே
இந்த கண்களை மூடிக்கொண்ட
மனசாதையே கெஞ்சிக்கிறாய்
அன்டவனி
நான்
ஆன்மராவம் கரித்தானே சொன்னேன்
பொருடும் பொருடும்
விழிந்து சொல்லவில்லையே
அன்ன bla riffi
அன்பனி
அந்த ஆன்மராவத்தை
உனக்குத் தமைபாரிந்து கொடுக்க
எனக்கு தெரியாத
ஆன்மராவம்
பொய் சொல்லித்தால் வேறவேண்டும
நான் பழணிக்கு வா என்று
உத்தரை கொளுக்கிறவரைக்கு
நீ பழணிக்கு வரக்கூடாதų
வாய் தரந்து சொல்லு
உத்தரவு வருகாறவரைக்கும்
பழணிக்கு வருவதில்லை
என்று சுவாமிகள் சொன்னான்
அந்த வெடிவு மறி என் வெடியதே போய் மறைந்து விட்டான்
வாமங்கிகளுக்கு உடம்பெல்லாம் வேற்றிவிட்டு நாடி நரம்புகளெல்லாம் தலந்து கண்ணீர் வடித்து உள்ளம் துடித்து முதுவ பெருமானி என்ன 콘ட என்னையே
நான் செய்த அபராதத்தே மன்னிக்க வேண்டுமென்று வேண்டிக் கொண்ட
சூடே நின்னடியை அன்றித் துதித்து
நான் எதயும் பாடேன் எம்மானே
சூடே நின்னடியை அன்றித் துதித்து
நான் எதயும் பாடேன் எம்மானே
பரமாக்த சன்யாசி
பரமார்த்த சன்யாசி
வாடா வின்மலரே
எனை வாவென்றே அழையாய்
எனை வாவென்றே அழையாய்
சேடார்த்தின் பழனி திருக்கோயிலுள்ளாயே
சேடார்த்தின் பழனி திருக்கோயிலுள்ளாயே
எனை வாவென்றே
அழையாயே
திருக்கோயில் உள்ளாயே எனை வா வென்றே அழையாய்
தென்பழனித் திருக்கோயில் உள்ளாயே எனை வா வென்றே அழையாய்
சேடா தென்பழனித் திருக்கோயில் உள்ளாயே எனை வா வென்றே அழையாய்
சேடா தென்பழனித் திருக்கோயில் உள்ளாயே எனை வா வென்றே அழையாய்
எனை வாவென்று அழையாம்
அனேக சரங்களுக்கு பதமுறை போய் வந்த சுவாமிகள்
சமாதி ஆகிற வரைக்கும் பழணிக்கு உத்தரவு கேட்டார்
அந்த உத்தரவு கிடைக்கிறது
சுவாமி உத்தரவா என்று அங்கமுத்து பிள்ளை கேள்க
ஆம் என்ன ஒரு பொய் சொன்னததுக்காக
சுவாமிகளை கடைசியில் வரைக்கு முருகப்பெருமான்
தண்டீத்துவிட்டார்
அந்த எலை தாண்டிய சுந்தரவுக்கு கண் போனதுபோதை
எவ்வளவு பெரிவர் அதில் பாது சத்தியத்தை
கிடைப்பிடிக்கவ��ண்டும்
சத்தியமே ஹித்தியம்
மற்றதெல்லாம் அனித்தியம் அதுதான் ரேதத்தின் ஆண்டவனைப் பற்றி சொல்லுக்குரும்போது
சத்தெஞ்யான மனந்தம் பிருத்ம யோதேதி ரீதம் புகாயாம் என்று பேசும் சத்தியமே
ஞான வடிவாக இருக்கின்றவன் ஆண்டவன் மருந்துக்கு பத்தியம் தெய்வத்கு
சத்தியம் பத்தியத்தோடு மருந்து உண்ண வேண்டும் சத்தியத்தோடு ஆண்டவனைப் பழகுது
காந்தியடிகளும் சத்திய சோதனை என்று தன்னூரிக்கு தேதித்து