திரிசம் கவின் புள்ள புன்னார உம்மா
அறியானி பூமோன் எழுதுண்ணு கத்து
படபோட ஆதயம் ஸலாமு முலிண்ணு
இ மொன்னு சங்கடம் சொல்லுстру்ஞ்ணு
இன்னு
தீரிசம் கவின் புள்ள புன்னார உம்மா
அறியானி பூமோன் எழுதுண்ணு
கத்து
பத போட்டுyaadhiyam
இதாமும் உளிந்து
இமோன்டே ஸங்கடம்
தொல்லும்முன்னு
இதி ஸம்கவின்
துள்ள புண்ணார உம்மா
காலம் செருப்பத்தில்
இபுன்னு மோனு
உம்மான்டே கொதி போலே வேலி கழிஞ்சு
மணவாட்டியாய் வந்து என்னே நசீமா
அவளையும் விட்டு நான் இகழ்ப்பில் வந்து
உம்மான்டே தனலுண்டு என்னாச வெச்சு
இன்னு என்னே நசீமா கண்ணீர் துடச்சு
கழியுன்னு என்னு அறின்னு என்னு கல்பு
வல்லாத வியசனத்திலான் என்னே உம்மா
பிரிசம் கவிந்துள்ள புன்னாற உம்மா
தொட்ட தீனுக்கேயும் உறவு பறஞ்சு
கஷ்டப் பெடுத்துன்ன காரம் அறிஞ்சு
புட்டப் பெடுத்துன்ன தல்லா என்னு உம்மா
அவள் பாவம் பெண்ணல்ல கணியாய உம்மா
சாயிக்கான் கழியாதே அவள் இன்னு நிக்கு
எழுதிய கத்தென்னே கல்பில் தரச்சு
உபதேசம் அல்லா இதன்னே பொன்னும்மா
அவள் பாவம் பெண்ணல்ல கணியாய உம்மா
பிரிசம் கவிந்துள்ள புன்னாற உம்மா
என்னே கின கண்டு பாவம் நசீமா
அல்பன் தனிச்சுன்னிருந்தால் என்னும்மா
பிரிசம் கவிந்துள்ள புன்னாற உம்மா
இநி எந்த பாவம் நசீமான் டே கண்ணு
மாம்மான் மாம்மான்
மாம்மான்
மா புதரேனமென் கணியாய உண்மா