Μουσική
Όλα στη φόρα νιώθεις
Κάθε μέρα και ευκολότερο το δύσκολο είναι μάγκα να ναι κάθε μέρα
Εκτίμησε το νέα αυτό σου και η αξία σου θα ανέβει με το καλή μέρα
Πως να κυριλέψουμε τη λέρα, πως το μπίτσο πάλι να σε κάνω πέρα
Παίρνουμε φωτιά όταν θολώνεις τα νερά και ουναστική και ουρανό για να πάρεις αέρα
Έτσι αντέχουμε, ξανά σηκωνόμαστε όταν πέσουμε
Από τις αναποδίες θα αντλήσω όλο το ρεζουμε, γι' αυτό και στα ζόρια να δέσουμε
Να μην δημιουργούμε πριν να το έχουμε, άσε τους δαίμονες σου να βγαίνουνε
Εξήγησέ μου τα όσα συμβαίνουνε, από εκεί το βιώνω, από το καταλαβαίνω ε
Απόσκευή, πατέντα, κατάσκευή, ριχνώ τσιμέντα
Απ' τη συσκευή κοπλιμέντα, όμως την Παρασκευή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα
Και βαριέμαι να λύνω το άλυτο, να παλεύω στο άσχετο
Το θυμάμαι σαν να είσαι εδώ, μα ξυπνάμε όταν φάμε τα μούτρα στο κράσπεδο
Λέπει σαν έφυκτο ή και το άτομο, πάει αναλόγως τον άνθρωπο
Απ' το πιο σκεπασμένο χειμώνα, μέχρι το πιο ξηρό 15 Αύγουστο
Ό,τι σύσαμε είναι δικό μας, κοπιάστε πουτάνες για πάρτε το
Στιγμές με αδέρφια που φύγαν καρφί για παράδεισο, πάνω και κάτω απ' την άσφαλτο
Περάσαμε τόσα μαζί, μα τα ζόρια συνήθως μας φέρνουνε πιο κοντά
Άγχος τραβές βιοπάλλες, τα νεύρα μας φύγουνε, βάλ' είναι πιο γέρα
Μες στα λασπώνερα, πάμε για τα πια στα όνειρα
Μην πράττεις ανώφελα, κάνε τώρα το αρχότερα
Περάσαμε τόσα μαζί, μα τα ζόρια συνήθως μας φέρνουνε πιο κοντά
Άγχος τραβές βιοπάλλες, τα νεύρα μας φύγουνε, βάλ' είναι πιο γερά
Μες στα λασπώνερα, πάμε για τα πια στα όνειρα
Μην πράττεις ανώφελα, κάνε τώρα το αρχότερα
Καλοκαίρια περνάνε από πάνω μας, για λίγα φράγκα να βγούνε χειμώνες
Με ρωτάνε πως αντέχω κουφάλες και γνάνται πως είμαστε χρόνια δαμόνες
Θρυνήσαμε θύματα, βρωμήσαμε ρούχα μα τόσα μαγκόνες
Μα δεν μας είπαν ποτέ μας μουνόπανα, ούτε βάλαμε δίπλα μας
Ήταν ανθρώπους να αλλάζουν για σκόνες, για ένα γραμμάριο θα κλέβανε η μάνα τους
Κλεμμένο σενάριο το οποίο είναι ψικάριο, μα ξύρω καλά για την φορά τους
Σιωπή που σκοτώνει, στορκίζομαι πως δεν θα αφήσουνε κάλυγα
Πέφτουν οι μάσκες, αψίχα σώματα κάτω στο πάτομα
Μα με βήμα βήμα, μπρος γκρεμός και πεισωρέμα, κάτσε μην αρχίσουμε τα ίδια
Μυρίζει Αθήνα, ζαλισμένα τα τσακάλια, οι κούπες μας γεμάτες με ντεκίλα
Εγνωστή κοσάδα, γύρες μες στο κέντρο, πάντα μας θυμάμαι να είμαστε κομμάτια
Ρώματα στη τζάτα, έξω απ' την καβάτσα, χαρτιά και κουκούνες με πιάνε ένα τρικύλα
Τις είπα πως είμαστε αθείες και η αλήθεια δεν ψάχνω να βρω σταθερότητα
Είναι για λίγους που ξέρουν ότι πέρασα βράδια αγκαλιά με το εννοπνεύμα
Και δεν με νοιάζει να πούνε πως κόλωσα, ξέρω καλά πως τον πόνεσα
Με νοιάζει να πούνε πως κάτι προσπάθησα και δεν τον πόρεσα
Περάσαμε τόσα μαζί μα τα ζόρια συνήθως μας φέρνουνε πιο κοντά
Άγχος τραβές βιοπάλλες τα νεύρα μας φύγουνε πάλι είναι πιο γερά
Μες στα λασπώνερα, πάμε για τάπια στα όνειρα
Μην πράττεις ανόφελα, κάνε τώρα το αρχότερα
Περάσαμε τόσα μαζί μα τα ζόρια συνήθως μας φέρνουνε πιο κοντά
Άγχος τραβές βιοπάλλες τα νεύρα μας φύγουνε πάλι είναι πιο γερά
Μες στα λασπώνερα, πάμε για τάπια στα όνειρα
Μην πράττεις ανόθελα, κάνε τώρα το αρχότερα
Υπότιτλοι AUTHORWAVE