Kanya-kanya tayong pinapasan, di narasalTada ng mapait ang daming nilagpasanPangarap makamit ang laging inaasamPara makapanik ang daming kinalasanLalong nilakasan, dahan-dahang ginapangSa mga panahon din ang hinayangKala ko din na hindi ko na kayaButi na lang talaga ay nilaban koNgayon ko na pagtantoButi di ko hinintoMga hilig ko, buti na paibig moNgayon makinang gintoTuring sa akin na marami ay gabayNa maaring kasabaySa tuwing nalulumbay sila't kailangan ng akbaySa tuwing nasisilat sila't kailangan ng kamayBuong puso miyayakap sila ng aking taglay na*a, di ko na kailangan paIkumpara ang sarili ko sa kanilaSapagkat alam ko kung ano ang halagaNg *a ko nadalaDi ko na kailangan pa mag-alalaAlam ko kung ano ang aking halagaGanun pa mang gusto ko lang sabihinKanya-kanya tayong pinapasan, di narasalTada ng mapait ang daming nilagpasanPangarap makamit ang laging inaasamPara makapanik ang daming kinalasanLalang nilangkasanDahan-dahan ginapangSa mga panahon, di nang hinayangKala ko din na hindi ko na kayaButi na lang talaga ay nilaban koAt nalaman koNa hindi ganun kadali ang buhayMahihiraban humanap ng tunayHabang mata mapungaySa paningin makulayNadadala sa husayNandulad koNaninibago ako sa paligidNawawala na ang inyong pag-ibigKaya gusto ko na lang sa tahimikGinaluanin dito panaginipAt kung maiisip manManasukuan, alalahanin bakit mo sinimulanDiretso walang likuhanHuwag matawas simulanKanya-kanya tayong pinapasaDi narasaTanda ng mapait ang daming nilagpasaPara't makamit ang laging inapasaPara makapanik ang daming kinalasanLaging nilagpasa, dahan-dahan ginapangSa mga panahon di nang hinayaKala ko din noon di ko na kayaButi na lang talaga ay nilaban koAy nilaban koAy nilaban koAy nilaban koAy nilaban ko