Помниш ли, че днес се моја ден рожде,
са светјак и не дойде при мен,
до прозореца стоја сама.
Плни сне и спита обечти стоја,
чашите ни тужни вав ношта,
свеќите доугарјат хиљади лачи,
само пепел од слзи,
пепел од слзи празнувам тази ношт празнувам.
Само пепел од слзи,
од слзи празнувам,
тази ношт празнувам,
и љубовта ми се збогува, с пепел од нећни,
од слзи, слзи.
Себе на кафе,
да и
далечни като ношти ден,
ще говориме за времето,
њакој ден ще не докосне љубовта,
