ಕಣಣಗಳು ದೈವ ಸುಷ್ಟಿಯ ಸವಂದರಯಾನು ಭೂತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯಾ.
ಸತ್ಯಾ ಮತ್ತು ಸವಂದರಯಗಳು ಶಿವನ ರೂಪವೇಂಬದನ್ನು ಸನಾತನ ಧರಮ ಸಾರುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ
ಕಣ್ಣಿಲ್ಲಾದ ಧರಸ್ಟಿಹಿನದ್ದೇ,
ಲೋಕವೆಲ್ಲಾ ಕತ್ತಲು,
ಜಗತ್ಯಲ್ಲಾ ಶೂನ್ಯಾ ಎಂದೇ ನಮ್ಬಿಸುತ್ತದೇ.
ಇದು ಲೋಕಿಕ ಸತ್ಯಾ.
ಆದರೆ
ಧರಸ್ಟಿ ಕೇವಲ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸಿಮಿತವಾದಲ್ಲ.
ಹುಣುಮಾನವರ ಮಿತಿ.
ಯೋಗಿಗಳಗೆ ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಕಣ್ಣು.
ಅದರ ಧರಸ್ಟಿ ದಿವಾ ಧರಸ್ಟಿ.
ಅವರ ಹುದೆಗಳೇ ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳು.
ಇಯು ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಹುದೆಗಳು
ಕಳಿತ ಧರಸ್ಟಿ ಸಿಮಾತಿತವಾದದು.
ಅವರು ಮತ್ತು ಹುದೆಗಳು ಕಳಿತ ಧರಸ್ಟಿ.
ಮಾಡುವರು ಸಿವಾಲಯಾ.
ಕುಟ್ಟು ಕುರಡರಾದರು,
ಇರೀತಿಯ ಸಿಮಾತಿತವಾದ ಮುಗ್ಧ ಮಳಸ್ಸಿನ ಹರ್ದೆಯ
ವಈಶಾಲಿಯದ ಧರಸ್ಟಿ ಹೊಂದಿದ ಅಪರೂಪದ ನೇತಾರ.
ದೈವಸ್ವರೂಪಿ,
ಗುರುವಿನ ಒಂದು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಾಕಾರ ರೂಪವೇ,
ಪಂಡಿತ ಪುಟ್ಟರಾಜ ಗವಾಯಿಗಳವದು.
ದೈವ ಸ್ರಿಷ್ಟಿಯ ಅದ್ಭುತಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಕ್ರತಿ ಮಾತೆ.
ಅನ್ತಹ ಪ್ರಕ್ರತಿ ರಮ್ಯತೆಯ ಕರ್ಣಾಟಕದ ಮಲೆನಾಡನ
ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಹೊಸಪೇಟೆ ಹಾವೇರಿ ಜಿಲ್ಲೆ
ಹಾನಗಳಿನ ಬಳಿಯಿರುವ ಒಂದು ಕುಗ್ರಾಮ.
ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಸದಾಚಾರ ಸಂಪಣರಾದ ದಂಪತಿಗಳಾದ ಶ್ರಿವೇ ರೇವಯಾ ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧಮರಿಗೆ,
ತುಲಸಿವಳು ಕಣ್ಣಿನ ರಪ್ಪಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿಸಲು ತಿಳಿಸಿದರು.
ನಗುಮಗದ ಹಾಲುಗಳದ ಪುಟ್ಟೆಯ್ಯ ಅಯಿದನೆಯ ವೈಸ್ಸಿಗೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯಿನ್ನು ಕಳಿದುಕೊಂಡಾ.
ಅನ್ಧತೆಯುಂದಿಗೆ,
ಅನಾತನು ಆಗುವ ದುರುವಿದಿ ಅವನದ ಆಯಿತ್ತು.
ಆದರೆ ಶಿವನ ಪ್ರೇರಣೆ,
ಸೋದರ ಮಾವಾ ಚೇಂದರ್ ಶೇಕರಯನ್ನವರು,
ಸೋದರಿಯಂದಿಗೆ ಅನ್ಧಮಗುವನ್ನು ತಮ್ಮೂರು ದೇವಗಿರಿಗೆ ಕರತನ್ನು ಆಶ್ರಿಯನ್ನು ಇಡಿದರು.
ಚೇಂದರ್ ಶೇಕರಯನ್ನವರು,
ಒಂದು ದಿಲ ಹೋಲಕ್ಕೆ ತಿರಳೆ ವಾಪ್ಪಸು ಬಂದಾಗಾ,
ಆ ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕಾ ಹಾರ್ಮೂರಿಯಂದು ಉಳಸಿತ್ತಿರುವತ್ತನು ಕಣ್ಣು ಬರಗಾದರು.
ಸ್ವತಹ ಸಂಗಿದ ಗಾರರಾಗಿದ್ದ ಅವರು,
ಅವನಿಗೆ ಹಾರ್ಮೂನಿಯಂದ,
ದತ್ವಪದಗಳು,
ಮತ್ತು ಶರಣರ ವಚನಗಳನ್ನು ಹಾಡಲು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟರು.
ಸಾರ್ಗೆ
ಮೇಂದಾ ಸಿವಾರ್ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ಸಿವಾರ್ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ಸಿವಾರ್ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ಸಿವಾರ್ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ಅತನ್ನ ಹೇಚ್ಚಿನ ಕಳಿಕಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗಲೆಂದು,
ನವಳಗುಂದದ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಗವಿಮಟಕ್ ಶೇತ್ರಕ್ಕೆ ಕರದುಕೊಂಡು ಮನ್ನರು.
ತಮ್ಮ ಸಂಗಿತ ಗುರುಗಳಾದ ಪಂಚಾಕ್ಷರಿ ಗವಾಯಿಗಳ ಕಾಳಿಗೆ ಎರೆಗಿಸಿದರು.
ಗುರುಗಳು ಆತನನ್ನು
ಶಿಷ್ಯನನ್ನಾಗಿ ಸ್ವಿಕರಿಸಬೇಕೆ ನಿಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡರು.
ಕೇವಲ ಎಂಟು ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟೆಯನಿಗೆ ಕಿಳವು ಪ್ರಸ್ಣಿಗಳನ್ನು ಕೇಳಲಾಗಿ,
ಆದ ತನ್ನ ವಿಧೇಯತೆ ಮತ್ತು ಆಸಕ್ತಿಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡಿದ.
ಅದನ್ನು ಮೇಚಿದ ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯವರು,
ಅನ್ದೇ ಅವನನ್ನು ತಮ್ಮ ಪ್ರಿಯ ಶಿಷ್ಷನನ್ನಾಗಿ ಸ್ವಿಕರಿಸಿದರು.
ಅನ್ಧ ಗುರುವಿಗೆ ಅನ್ಧ ಶಿಷ್ಯ.
ಪಂಚಾಕ್ಷರಿ ಗವಾಯಿಗಳವರು,
ಒಂದು ಶುಬ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಸಂಗಿತ ಅಭ್ಯಾಸದ ಮದಲ ಪಾಟವನ್ನು ಪ್ರಾರಮ್ಬಿಸಿದರು.
ಅವರ ಕಳಿಕೆಯ ವೇಗ ಶರ್ಧ ಭಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಮಾರುಗೋದ ಅವರು,
ಅವರು ಅವರು ಮಾರುಗೋದ ಪ್ರಾರಮ್ಬಿಸಿದರು.
ಪುಟ್ಟೆಯನ ವಿನೈಯ,
ವಿಚಾರಗ್ರಹಿಕೆ,
ಆಚಾರಾ,
ಅನುನೈಯ,
ಜಾನ್ಮೆ,
ಎಲ್ಲವು,
ಅತನ ಪ್ರವಡಿಮಿಯಾಗಿ ರೂಪಗೊಂಡತ್ತನು ಕಣ್ಡು,
ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯವರು,
ಅನಾತನಾದ ಪುತ್ತೆಯನನ್ನು,
ಪುತ್ರ ವಾಚ್ಚಲೆದಿಂದ ಕಾಣ ತೊಡಗಿದರು.
ಅತನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರಿಯಸಿಷ್ಯ ಪುತ್ತೆಯನನ್ನು
ದಾನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಪುತ್ತೆಯನ ಪ್ರತಿಬೇ ಸಂಗಿತಕ್ಕೆ ಸಿಮಿತ ಆಗಾರದಿಂದ,
ಆದ ಭಾಶಾ ಕೋಯದನ್ನಾಗಬೇಕೆಂದು ಆಶಿಷಿದ ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯವರು,
ಅಂದಿಗೆ ಕ್ಯಾತ ವಿದ್ವಾಂಸರಾಗಿದ ಸದಾಶಿವ ಶಾಸ್ತಿಗಳು,
ಜೇರಟಗಿ ಚಂದರ್ಶೇಕರ ಶಾಸ್ತಿಗಳು,
ಪಗಡದನ್ನಿ ಲಾಗಭೂಷನ ಶಾಸ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಳುಕಿಸಿ,
ಸಂಸ್ಕುರ್ತಾ, ಕನ್ನಡಾ,
ಹಿಂದಿ ಭಾಶಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಲು, ಏರ್ಪಾಡು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಾರ್.
ಸಂಸ್ಕುರ್ತದ ಕಲವು ಉದ್ಗರನ್ತಗಳು,
ಕನ್ನಡಾದ ಶಬ್ದಮಣಿ ದರ್ಪಾಡಾ,
ಶಬ್ದಾನು ಶಾಸನ,
ಅಪ್ರತಿಮ ವಿರ ಚರಿತ್ರಿಯೆ,
ಇತ್ತರ ಭಾಶಗಳನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡದದಲ್ಲಿ,
ಹಿಂದಿಯಲ್ಲು ಪದವಿಯನ್ನು ಗಳಿಸಿಕೊಂಡರು.
ಕೇವಲ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ,
ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಪುಟ್ಟರಾಜರು,
ಅಂದಿಗೆ ಜನಪ್ರಿಯ ಕಲಾ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿದ್ದ ನಾಟಕ
ಸಂಸ್ತರಿಯವನ್ನು ಖುಟ್ಟು ಹಾಕಲು ಯೋಚಿಸಿದರು.
ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ
ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ
ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ
ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ
ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ ನಾಟಕ್ಕೆ
ಅವರು ಅಸ್ಪತ್ರಗಳು ಕೊಂತಿಯುವುದೇ
ಅಸ್ಪತ್ರಗಳು ಇಷ್ಟಿತ್ರೀಯನಕ್ಕಾ
ಎಲ್ಲವಿದ್ದೇ ಏನ್ನಾದರಾಗ್ಗಿಟ್ರೇ
ನಾಡನಿನ ಮೇರಿಯದ್ದಾಗಿದೇ ಕಷ್ಟಾ
ಅಲ್ಲಿದ್ದೇ ನಿಂತ್ತೆ ಅನ್ನು ಕಾಲೇಜ್ಸ್ ಗೋಬ್ಬಾ
ಸೈತ್ಯಾವರ್ಗೆ ನಾಡಾಗಿಟ್ರೇ ಬೈಗಳು ಮಳೈಯನೆ ಸುರ್ಸ್ವಡಿದ್ದಾನೆ
ದೇವಾ ಮಳ್ಳಿಕಾರ್ಜನ ಆರೆಯಿಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಅಳಿಗೋಳಲ
ಬೇಡೆ ಕಂಟೆಯಾ ಏನು ಮಾಡಿ ತೊಡಿನ ನಾನು ಅಂಜತ್ತಕ್ಕವಲ್ಲಾ