Με σάβο τις πληγές
Σαν δυάφωτιες ανάβουμε
Μέσα απ' τις φυλακές πετάμε σαν πουλιά
Και τους εθέρες πιάνουμε
Στον σύμπαν ζωγραφιές
Οι σφαίρες δεν μας πιάνουνε
Τρομοί σας κι οι ψεύτιες
Οι μπόμπες και τα ντρεούν ποτέ δεν θα μας πάσουνε
Ξέρεις πως προσπαθούν τον ήλιο να λαμβάσουνε Πως
τους ανήκει ο ουρανός και ο φως θα τα να σκοτώσουμε
Ένας και άλλος στις πλάτες να σηκώσουμε Είναι ο
δρόμος σκοτεινός και μακρύς θα πάμε κι αν ματώσουμε
Μέσα στη βραχή ακόμα κι αν νυχτώσουμε Θα έρθει μια
αυγή που γύθο μας γελά και τις καρδιές θα νάσουμε
Και σιωπηλά κακόσα λες να νιώσουμε Χωρίς να
ακούν με κραυγές και λυπές ή κάτι να λυτώσουμε
Μέσα από τις πληγές σαν πια φωτιές αλάβουμε Μέσα απ'
τις φυλακές πετάμε σαν πουλιά και τους εχθέρες πιάνουμε
Στον σύμπαν ζωγραφιές σχημάτις μουσαράζουμε Παράμενες
καρδιές που κάνουν ευφωλιές στα δάγκρα κι αν βουλιάζουνε
Μέσα από τις πληγές
σαν πια φωτιές αλάβουμε
Μέσα απ' τις φυλακές πετάμε σαν πουλιά και τους εχθέρες πιάνουμε
Στον σύμπαν ζωγραφιές
οι σφαίρες δεν μας πιάνουνε
Τρομής στους κυψευτές οι βόβες και τα ντρεών ποτέ δεν θα μας πάσουνε
Μέσα από τις πληγές
σαν πια φωτιές αλάβουμε
Μέσα απ' τις φυλακές πετάμε σαν πουλιά και τους εχθέρες πιάνουμε
Στον σύμπαν ζωγραφιές σχημάτις μουσαράζουμε
Παράμενες καρδιές που κάνουν ευφωλιές στα δάγκρα κι αν βουλιάζουνε