Þótt falli snjór og þeki þessa borg,
þurrum hvíða breiða á laikjar torg,
hvíða blæu er minnir mest á sorg og mæði kallt á fölri unglingskinn.
Þótt hvað því skári taki sópin sinn og sóp af mestu eljugangst í inn
og þjóti ratt um austur stræti inn og eigri þar í leitað sjálfum sér.
Ávísum stað býr vor í augum þér
og vegna þess það ekki rætlað mér.
Heldur öðrum manni er með þér fer,
er mínu hjarta búinn kulld og sorg.
Kulld og sorg.
Og þjóti ratt
um austur stræti inn
og eigri þar í leitað sjálfum sér.
Ávísum stað býr vor í augum þér
og vegna þess
það ekki rætlað mér.
Heldur öðrum manni er með þér fer,
er mínu hjarta búinn kulld og sorg.
Kulld og sorg.
