ஓர்குமோ என்ன நீ என்னே மெஹபூபே ஆள்
காணுமோ இன்னும் என் பரணயமான நெஞ்சது
ஆ஧யமாய் கண்ட நாள் ஸ்ணேஹம் அறியும் பூக்கள்
தந்நு
நான் நின்னை என் சொந்தமாக்கில்
ஓக்குமோ என்ன நீ என்னே மெஹபூபே ஆள்
காணுமோ இன்னும் என் பரணயமான நெஞ்சது
ஆ஧யமாய் கண்ட நாள் ஸ்ணேஹம் அறியும் பூக்கள்
தந்நு நான் நின்னை என் சொந்தமாக்கில்
ஸோக்ணம் காடுந்தும் நீண்ணே என் பூம்குளிலே
நித்தியம் தேடுந்தும் நீ என்னே இலராகுவா
உண்ணின் அழகுள்ள கிளியே நீ உளிரேகுமோ
சோவால் நிலவாய் என் சாரே அழையும்மோ
ஓமலே பராணனே மாயுமோ
பிரியமே மிழிகளில் தெளியுமோ
இன்னும் என் ரூபவம்
ஓர்க்குமோ என்ன நீ என்னை மெஹபுபேயா
காணுமோ இன்னும் என் பிரணையமாம் நெஞ்சது
ஆத்யமாய் கண்டநால் ஸ்ணேஹம் அறியும் பூக்கள்
தன்னு நான் நின்னை என் சொந்தமாக்கியில்
ஜீவனான் என்னுடைய கண்மணியே நீ
எனக்கு கூட்டாய் வருமோ நீ என்னென்னும் ஸ்ணேஹமாய்
சொர்த்த வாதில் தெள் நில்க்குண்டே பதையாய்
என்னே மனமாதே நிறையும் இன்னி மிஷம்
சாரிகே மோஹமே நீ தாழ வரு
நல்கிடாம் நினக்காய் இன்னும் எந்த ப்ராணனும்
ஓர்க்குமோ என்ன நீ எந்த மெஹபூபியா
காணுமோ இன்னும் என் பிரணையமான் நெஞ்சகம்
ஆத்யமாய் கண்டநால் ஸ்ணேஹம் அறியும் பூக்கள்
தங்கு நான் நின்னையன் சொந்தமாக்கில்லே