Á borg, mín borg, ég lofa ljóst ín stræti
Þín lágu hús og allt sem fyrir góð
Og þótt svo tárið átt mín vanga bæti
Er von mín eina, eina hundin þjö
Og hversu sem að aðrir í þig nartar
Þig eðla borg, mín borg, ég lofa ljóst ín stræti
Borg sem farðum prydir mjög
Svo blýtt, svo blýtt sem barnsins unga hjarta
Er brjóst mitt höll að minningum um þig
Svo blýtt sem barnsins unga hjarta
Um síðum síð, ég kem og grýp þér raumur
Og kísi jafnvel harðu strætin þín
Því að þér fættist lífs minns ljósi draumur
Eitt lítið barn
Það var áttið mín
Og borg, mín borg
