Ήρθε άλλο ένα βράδυ, Θε μου πόσο φοβάμαι που στο άδειο το σπίτιΠάλι μόνος μου θα είμαι μες στους τέσσερις τοίχουςΜε το ράδιο να παίζει, θα υπάρχουν κι απόψεΔυο ποτάς στο τραπέζι, θα φαντάζομαι πάλιΌτι σ' έχω αγκαλιά μου κι έτσι θα ξεγελάωΤη σκληρή μοναξιά μου, μοναξιά μουΞανά, μες στο μυαλό μου θα γυρνάςΆρα και βρίσκομαι καθόλου στο δικό σουΞανά, κι απόψε θα με τυραννάςΚι ας είμαι ο άνθρωπος για πάντα ο δικός σου, ο άνθρωπος σουΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΤώρα ζητάς να αλλάξω τη ζωή μου, τα γραμμένα σουΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΠως θες αυτά να είναι περασμένα, ξεχασμέναΒρίσκω πάντα τον τρόπο να μαθαίνω τα νέαΠου πηγαίνεις, που βγαίνεις, με ποιους κάνεις παρέαΜες στα μπαρ της πλατείας, κάθε βράδυ γυρίζωΜήπως έτσι τυχαία, κάπου σε συναντήσωΜια ματιά σου να κλέψω, που για μένα είναι κάτιΝα την έχω τα βράδια, συντροφιά στο κρεβάτι είναι κάτιΞανά, μες στο μυαλό μου τα γυρνάςΆρα και βρίσκομαι καθόλου στο δικό σουΞανά, κι απόψε θα με τυραννάςΚι ας είμαι ο άνθρωπος για πάντα ο δικός σου, ο άνθρωπος σουΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΤώρα ζητάς να αλλάξω τη ζωή σου, τα γραμμένα σουΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΠώς θες αυτά να είναι περασμένα, ξεχασμέναΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΤώρα ζητάς να αλλάξω τη ζωή σου, τα γραμμένα σουΠου έβαζα εσένα, πιο πάνω κι από μέναΠώς θες αυτά να είναι περασμένα, ξεχασμένα