Ønneleite bryser i nært på myndigholdet som fyr,i høyder og mål som andet stål, men værre på stranda i sølv.Myndigholdet stål, myndigholdet stål,når jons og skyvninga fæll,men vi ruller ut fra gråbergs stranden,når åndekraftet fæll.Skuggan var lang på stranden vår,og jant var borgernes hegn,men kväll var sola seg i havn,då var det på dors hegn.Nå'n som ofta slåg der liten på gråisen på temans fjol,var glødende gul, når jons av sola strålende rand i nord.Der tura vi jons og natta lang,og heldt oss eit herrenshus,på vinabrødskalka frå haran bakar,og breidavniks jordbærbrus.Mektig som barvelrudebåde,og skjegn av er sjøer og land,vi rodde ikkje heim før jonsedagen,men då låg det og brann.Nå veikar der olvet från høy,av barnevikare går,med svart karakål på søre fjorden,med vitkjel på fjorden hård.Men det står ingen, ingen lenger,når jons av skyvita fjell,og alt innan skyver og romer stranda,nord om med brattu fjell.