Πάμε και λίγο πιο καταφληκτικά τώρα γιατί λέμε και τέτοια.Ξύλο θέλαν οι διιάΝερά σχέδια ασκαλιστά1,84 πάνω από το παρκέΠόρτα κλειδωμένη και βαριά είναι φημέΈχω κρεμαστεί απ' το σωλήναΒλέπω την ατέρμονη ρουτίναΜη μ' ακούς εγώ μόνο ελπίζωΜη μ' ακούς εγώ μόνο ελπίζωΝα φύγω πριν γίνω έναν με το ξύλοΒγαίνω να καπνίσω από την πίσω πόρταΚαι πνίγω την οργή μου με κλειστά τα φώταΣπάω τη σιωπή μου σε φτηνό ιδρώταΤο ξύλο έχει μου πιάσει δεν είναι σαν πρώταΑύγουστο στο δέρμα μου παλτό ξεθυμασμένοΓδέρνω με τα νύχια μου το ξύλο επιμένωΦιλάκι μου επίπλογα πιμένωΑγμένος αν σε δω θα είμαι ευτυχισμένοςΜη μ' ακούς εγώ μόνο ελπίζωΜη μ' ακούς εγώ μόνο ελπίζωΝα φύγω πριν γίνω ένα με το ξύλο