วิธีจัดวางระหว่างแล้วนั้น
จากฉันถึงเธอ
กับดินแดนความคิดที่มากมาย
แต่ได้องค์ประกอบที่ชัดเจน
ทุกการจัดวางระหว่างแล้วนั้น
แค่ฉันและเธอ
แต่คงวางระยะไม่มากพอ
ก็เข้าใจขอบเขตของเธอ
และความหมายที่ขาดหายไป
อยู่ในพื้นที่วางถูก
เว้นไว้ให้วางกล่าว
แต่ใจไม่ชินต่อ
สักทีจะมีใครในวันบางวัน
หากตอนนั้น หากตัวฉันเสพสน
ฉันไม่รู้
ฉันไม่อยากยอมรับว่าฉันก็เหงาเหลือกัน
บางทีมันเหงาเหลือกัน
มันดูเข้ความให้ใจฉันได้พบกัน
แล้วทําไมดูคล้ายเมื่อมีบางอย่างกันกลาง
วิธีจัดวางระหว่างแล้วนั้น
จากฉันถึงเธอกับอินแดน
ความคิดที่มากมาย
แต่ได้อุ้งก็กรอบที่ชัดเจน
ทุกการจัดวางระหว่างแล้วนั้น
แค่ฉันและเธอ
แต่คงวางระยะไม่มากพอ
ก็แค่ใจขอบเขตของเธอ
และความหมายที่ขาดหายไป
อยู่ในพื้นที่วายจุดนี้
เว้นไว้ให้วางเปล่า
แต่ใจไม่เชื่อมต่อสักที
จะมีใครในวันบางวัน
หากตอนนั้น หากตัวฉันสะสน
ฉันไม่อยากยอมนับว่าฉันก็เหงาเหนือเกิน
บางทีมันเหงาเหนือเกิน
มันดูเคว้งความในใจฉัน
อ๋อ...
ทําให้ชีวิตฉันมันดูจะเหงาเหลือเกิน
Yeah...
Yeah...
บางทีมันเหงาเหลือเกิน
มันดูเคว้งความในใจฉัน
เพราะทุกวัน
อยู่กับทีวันเดียวได้
อาจจะมีตรงกลาง
ระวังเราคงมีตรงกลาง
มีความกลมกลิ่น
แต่ขัดย้างในตัวมันเอง
ต่อให้เจอกัน
กว่าจะอื่นหน่อย
เวลาเธอเป็นเธอ
สิ่งที่เธอเป็นตัวเธอ
ดั่งเธอมีกําแพง
ปิดไว้ทุกครั้งที่ใกล้
ต่อให้ไกลกัน
อาจจะไม่ตาม
หลักสุดท้ายตรงกลางที่มี
เราเป็นพื้นที่ว่างปราบ
ที่ห่างออกไปทุกที
อีกหน่อยสักเท่าไร
ต่อไป
จะมีใครในวันบางวัน
หากตอนนั้น
หากตัวฉันเสียบสน
ไม่อยากยอมรับว่าฉันคง Looks overcast
เพื่อนที่ไม่อยากยอมรับว่าชั้นก็หงาวและกัน
Yeah
เมื่อเธอมันเหงาและกัน
มันดูเควงควางให้ใจฉัน
Yeah
ทําให้ชีวิตฉันมันดูฉันเหงาและกัน
Yes
Yeah
เมื่อเธอมันเหงาและกัน
มันดูเควงควางให้ใจฉัน
*
