คนมาลาเสริฟจนหมดแรงเจอผู้จ้า
ใจก็ลาเพราะใครอีกคนไม่เห็นค่า
อ่อนแรงกับรักที่ล้นเออ
ที่เธอไม่เคยเห็นค่าของมัน
ความรักที่ให้เธอไปทุกวัน
แต่ฉันไม่เคยได้มา
มันคืนกลับมา
คนมาลาเสริฟจนหมดแรงเจอผู้จ้า
ใจก็ลาเพราะใครอีกคนไม่เห็นค่า
กล่าวคําลาอาจดูจะเป็นอีกวิธี
ที่ทําง่ายกว่าสุดที่รัก
ฉันพอแล้วเหนื่อย
ไม่คุ้มแล้ว
ไม่เคยทุ่มเทให้เธอไปมากมายเท่าไร
หมดหัวใจ
แต่มันก็จะหาย
เหนื่อยใจที่ทําไปทุกอย่าง
บอกบ้างกับความรักที่ให้ไป
แต่เธอก็ไม่เคยจะสนใจ
ดูเหมือนทุ่มเทเท่าไรก็ไม่พอ
ใจมันท้อเพราะเป็นแค่คนที่เฝ้ารอ
รอวันไหนที่ใจให้ไปจะได้คือ
อาจจะเป็นแค่ฝันที่ฉันรอทุกคืน
ทุกที่ที่ตื่นก็สลาย
ฉันพอแล้วเหนื่อยไม่คุ้มเลย
ทุ่มเทให้เธอไปมากมายเท่าไร
หมดหัวใจ
แต่มันก็จัง
เป็นดังน้ําที่ทําหกลงบนพื้นสาย
ไหนไม่ช้าก็เลือนเหือดหาย
แต่มันก็จะเป็นแค่คนที่เฝ้ารอวันไหนก็ไม่คุ้มเลย
ฉันพอแล้วเหนื่อยไม่คุ้มเลย
ทุ่มเทให้เธอไปมากมายเท่าไร
หมดหัวใจ
แต่มันก็จังหาย
ฉันพอแล้วเหนื่อยไม่คุ้มเลย
ทุ่มเทให้เธอไปมากมายเท่าไร
หมดหัวใจ
แต่มันก็จังหาย
มันก็จังหาย