Ik geloof niet meer wat ik geloofde als kind
Mijn hoofd gaat tekeer als een wervelwend
Te oud om te vragen wat ma ervan vindt
Dat het hele verhaal weer opnieuw begint
Laat haar gaan,
ze is niet voor jou Laat haar gaan,
ze is niet de ware vrouw
Ik ben onderhand dertig jaar oud
Doof en blind en naïef als het kind
Dat gelooft dat de held altijd overwint
Kijk je machteloos toe hoe je droom wordt
vermoord Je je woede verbergt en je snikken smoort
Laat haar gaan,
ze houdt niet van jou Laat haar gaan,
ze heeft nooit geloofd in jou
Ik ben onderhand honderd jaar oud
En het is net alsof alles opnieuw begint
En het is net alsof ik nooit ben meer
Komt er ooit iets afscheuwelijks voorbij Ik word nooit meer een kind
Voorbij,
ik word nooit meer een kind
Als je toekomst getekend wordt door je verdriet
Je geen licht aan het eind van de tunnel ziet
En je ziel wordt gehakt in je donkerste uur Sta je op,
je moet over of door die muur
Laat maar gaan,
de ochtendzon laat Laat maar gaan,
er is weer een nieuwe dag
Ik ben onderhand duizend jaar oud
En het is net alsof alles opnieuw begint
En het is net alsof ik nooit ben meer
Komt er ooit iets afscheuwelijks voorbij
Ik word nooit meer een kind En het is net alsof