Jij was gevlogen, ik was weer alleen.
De tijd stond paar na maanden stil.
Het was even wennen zonder jou om me heen.
Je voelde niets meer, het was jouw wil.
Er hangt nog een foto van ons aan de muur.
Met een lach uit een betere tijd.
Het doet mij verlangen naar hoe het eens was.
Het genes is een bittere strijd.
Nee, dat komt nooit meer terug.
Het is nu echt voorbij.
Er is geen toekomst meer voor jou en mij.
Nee, dat komt nooit meer terug.
Het is nu echt voorbij.
Het is beter dat je gaat,
al doet het mij ook pijn.
Er
zit nu een lelijke kras op mijn ziel.
Een wond die niet heelt met de tijd.
Je hebt mij bedrogen, al zeg je van niet.
Met die ander waar jij nu mee wrijdt.
Jouw pijn en jouw tranen, dat was maar een spel.
Dacht jij soms, hij traf er wel in.
Maar ik had je door, ik wist het echt wel.
Hier blijven dat heeft echt geen zin.
Nee, dat komt nooit meer terug.
Het is nu echt voorbij.
Er is geen toekomst meer voor jou en mij.
Nee,
dat komt nooit meer terug.
Het is nu
echt voorbij.
Het is beter dat je gaat,
al doet het mij ook pijn.
Nee, dat komt nooit meer terug.
Het is nu echt voorbij.
Het is beter dat je gaat,
al
doet het mij ook pijn.
Het is beter dat je gaat,
al
doet het mij ook pijn.
Het is beter dat je gaat,
al doet het mij ook pijn.