Αχ, θάλασσα μου όταν ξυπνάς
στου φεγγαριού τη χάση
να με κουνάς αναλαφρά
ίσκιος να μη με πιάσει
Γιατί είναι ο ύπνος μου βαρύ
από όσα έχω περάσει
Μέρες τα κύματα μετρώ
νύχτες τα ημερεύω
να βρω λιμάνι να σταθώ
νησάκι να κατέβω
Φυσάι βορειάς, φυσάι νοτιάς
και βολοταξιδεύω
να βρω λιμάνι να σταθώ
νησάκι να κατέβω
Αχ, θάλασσα μου που μιλάς
των κοχυλιών τη γλώσσα
πάρε από με τα βάσανα
και καμ τα μυρολόγια
Γιατί τον πόνο της καρδιάς
δεν τον έλενε λόγια
αφού σίγουρα μυρίζει
Μερες τα κύματα μετρώ
νύχτες τα ημερεύω
να βρω λιμάνι να σταθώ
νησάκι να κατέβω
Φυσάι βορειάς, φυσάι νοτιάς
Δε μπορώ να ταξιδεύω, να βρω λιμάνι να σταθώ, νησάκι να κατέβω.
Α, θάλασσα μου, όταν ξυπνάς, στο φεγγαριού τη χάση,
να με κουνάς αναλαφρά, λύσκιος να μη με πιάσει.