สิ้นสุดกันที ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน
เท่านี้ก็ซากแก่ใจ ซาบซึ้งทวงในอบราว
โบราณท่านว่า บรรดาช่างสารงูเห่า
อีกครั้งข้าเก่าเมียรัก ท่านเปลี่ยบไว้นับ อย่าได้หวางใจ
เช่นดังตัวผม ต้องตรงดวงใจสุดทอน
เมียรักที่เคยกอดนอน ต้องมานี่จอนจากไป
จอนจากไป
ลืมผัวทิ้งลูก ลูกฟังคิดคบชู้ใหม่
เมียเอ๋ยชั้นเลวเหลือไร พี่ป่าเหลือไร สิ่งใจแม่น้ํา
ลืมน้ําริกผักจิ้มไต้พลา เจ้าลืมแม้นกลิ่นปลารักษ์
เจ้า rése באפอ眼 เจ้าลืมประทังประยาง
เจ้าไหม้พวิน จึงบ่อยบินเขียoritหักปีทาง
ธําลาหัวไปไกลห่าง ทิ้งลูกร้องคลังเสียแทบขาดใจ
สิ้นสุดกันเพิดหนามแม่น้ํา โมราใจสอง
ชาตินี้ไม่ขอไปป้อง
ให้มามั่วมองต่อไป
สงสารแต่ลูก ต้องมาคล้ําครวญร้องไห้
ลูกเอ่ยแม่จากเจ้าไป
พ่อยังเลี่ยงได้นะลูกยา
ถึงแม่นพ่อมียศจากโท
สองบังไม่ใหญ่ไม่โต
เจ้าไม่ต้องกลัวหน่อยนะ
พ่อจะส่งเสียให้เจ้าได้รับการศึกษา
ต่อไปในภายภาพหน้า
เจ้าจะได้มีวิชาติดตัว
สิ้นชาติขาดกัน ตั้งแต่วันนี้เท่านั้น
นางหญิงใจสามชั่วชา
เยี่ยงนางโมราห์ห้าผัว
ไม่เคยนึกอิ่มชอบชิมรสกามเหมามัว
จนลืมรักลูกรักผัว
น้ําใจแสนชั่วผัวเดียวไม่พอ
ส่งเสียให้เจ้าได้รับการศึกษา


สิ้นชาติขาดกัน ตั้งแต่วันนี้เท่านั้น
นางหญิงใจสามชั่วชา
เยี่ยงนางโมราห์ห้าผัวเดียวไม่พอ
ไม่เคยนึกอิ่ม ชอบชิมรสกาลเมาง่วง จนลืมรักลูกรักภูตร
น้ําใจแสนชั่ว ผัวเดียวไม่พอ