We will not let you get away with this.
Right here, right now, is where we draw the line.
The world is waking up and change is coming, whether you like it or not.
Thank you.
Σε σωκάκια τη νύχτα με χέξα, κουρασμένη η πόλη κοιμάται.
Βλέπω και πάλι τη νέκρα, όσο το τσιμέντο βρήκατε.
Κρατιέμαι καλά στο βυθό, εδώ κάτω κανείς δεν βουρκώνει.
Φωνάσω και πάλι λυγίζω, και μοιάζει η αλήθεια απάτη, σαν πλευρά μου το κλειδί της ζωής.
Φέρε το roomy μαζί να με δεις, ό,τι πω είναι όρκος ψυχής.
Αγκροβατώ σε ένα άκρο κλωστής.
Χάνομαι, σε σκέψεις μου χάνομαι, στο booth έσαν κόνομα γρήμοι.
Μέσα στο μέτρο μου πάλωμε, νιώθω ότι γυρνάμε στη λύθη.
Απ' το Σοκράτη παίρνω την έμπρευση, χαρίζω στο πνεύμα ένα σπίτι.
Το flow μου δεν γίνεται δίποδο, μορφώνω παιδιά σε άλλο επίπεδο.
Γυρνώ στα σκοτάδια το βράδυ με Λούφη, τρέχει η μύτη όχι απ' το uv, από το κρύο του αιθέρα.
Το νιώθω αναρχαίοι ποιος καιζει εσένα, το κράτος γαμιέται δεν ζούμε στην πένα.
Αν είσαι αλάνι σου βράζει το αίμα βιοπάλι, μέσα στην πάλι δίνουμε μάχη, είμαστε μονομάχοι.
Εικοσιένα τα χρόνια θεός δεν υπάρχει, ο θεός είναι κρίμα αυτό πλέον άρχει.
Γυρνά το πλανήτη και θύζει τους πάντες, για να το κουνες βρέχουνε παπάδες.
Για να το κουνε γαμιούνται πουτάνες και εγώ περπατώ ανάμεσα από τα βάδες.
Χάνομαι φίλε μου χάνομαι, κι έχω μια φίλη που κλαίει.
Ο πατέρας της πήγε βαλχάλα, ο καρκίνος τον νίκησε λέει.
Τη σέβονται μεγάλη και την αγαπούν παιδιά, τα βράδια μες στον κρύο τριγυρνάει στα στενά.
Με δυο τσιγαραχήμα και ένα σκύλο συντροφιά, ψάχνει καλοσύνη δεν την νοιάζουν τα λεφτά.
Γι' αυτό απλά που είσαι σε έχω βάλει στην καρδιά, εύχομαι υγεία όλα τα άλλα ποιος χαμά.
Συντζήτα συνέχεια δεν φεύγει το.
Δεν χωστάρω να μιλάνε φωνές στο κεφάλι, πάλι με ξυπνάνε εσείς τρεις το βράδυ.
Η σελήνη κλαίει γιατί ξημέρωσε πάλι, τα πιάνω την πένα μου βράζει το αίμα.
Τίμιος στρατιώτης ποιος γαμάει το στέμα, κόβω χαρακτήρες μόνα χάμαινα βλέμμα.
Φομπάνα για πάντα φυσία κι εσένα.
Άκους λίγους ποτέ τσιμουνιά στο κρου, μόνος που δεν κουβαλάει πια καν κρου.
Σε κάθε μια γαλώνα τσονثάμαν φού, είμαι φουλ.
Βγάμαι στα σπίτια συνεχώς το ντου, και σε ρωτώ ποιος έχει την πέσα.
Μισκάς αδελφά κόφα πάνε στον Άδη, τους κάνεις καλός ζητάνε τα ρέστα.
Δύσκολο είναι το μονοπάτι.
Και σε ρωτώ ποιος έχει την πέσα!
Μισκάς αδελφά κόφα πάνε στον Άδη, τους κάνεις καλός ζητάνε τα ρέστα.
Δύσκολο είναι το μονοπάτι.
Μισκάς αδελφά κόφα πάνε στον Άδη, τους κάνεις καλός ζητάνε τα ρέστα.
Υπότιτλοι AUTHORWAVE