Στο σώμα μου μετράω πληγές, κοινά από μένε πιο πολλέςΈχω δυνατές φωνητικές χορδές, μα στο κεφάλι μου οι φωνές είναι λίγο πιο δυνατέςΣτη ψυχή μου ζει ένας δαίμονας, στο ίδιο μέρος που φωλιάζει αγάπη και έρωταςΒρίσκω απαντήσεις γρήγορες, γιατί αν με ρωτάς, μια ανάγκη μου να νιώσω ότι νιώθεις έρχεται έρπονταςΈχω πολύ ψηλό IQ, μα νιώθω τόσο φλάκας ακούγοντας το γέλιο ενός μικρού παιδιούΜα σήμερα είμαι αλλού, βλέπω φως μέσα απ' τα μάτια εντός ανθρώπου σκοτεινούΌσο κανείς αγαπήθηκα ξέρω, λάτρεψα τον Ζιν χωρίς να βλέπωΜισός που τύφλωσε ό,τι θέλω, οργή που με έκανε πάντα να καταστρέφωΞεκινώντας εμένα να διαλέγω, είδα στην ακρή του νήματοςΠως με τέτοιους γονείς χαίρω εκτίμησης του σύμπαντοςΝαι, τώρα εκπέμπω στέλια, μη και κύματοςΚαι η θάλασσα που με πνίγει είναι μέτριο αναστήματοςΚατάρατο να είσαι ποιητής, μα δεν θέλω πια τη μεριά του θύματοςΣτην ψυχή μου φωτιά και οι λέξεις βγαίνουν σαν χύμαΡεως, με μια ροή να καταπιεί κάθε αστιχμή, στιγμή που στη μνήμη μου βάλτωσεΟντεχώ το κέρδι σαν κανείς δεν μου το χάρισεΣκότωσα τους φόβους μου προχτέςΠαρατηρώντας των φίλων μου τις φωνές και τα χαμόγελά τουςΣκότωσα τους φόβους μου προχτέςΣυγχωρώντας τον εαυτό μου για τα παραπτώματα τουΚαι πάμε, και πάμε, εδώ για πάντα φτάμεΕδώ για πάντα φτάμε, μόνο να χαμογελάμεΠοτέ ξανά χαμένος τη μετάφραση ζητιάνεΔεν θα υπάρχει πύργος στις φαβές όταν για μας μιλάμεΓια πού και να γυρίσεις το βλέμμα σου να με βρίσταμε εκείΜόνο για σένα και για πάνταΑν από τον δρόμο σου βγεις και λίγο χαθείςΌταν ηχθώς εισήχως θ' αμορφαζούν μάτιαΓια πού και να γυρίσεις το βλέμμα σου να με βρίσταμε εκείΜόνο για σένα και για πάνταΑν από τον δρόμο σου βγεις και λίγο χαθείςΌταν ηχθώς εισήχως θ' αμορφαζούν μάτια