محبت کرکے طکازہ نہ روکی مطا غیرہ میرہ ہاتھ چاہ اٹھاویں مرن بعد میرہ جنازہ نہ روکیمچھا منو بھاکو لے پاوے ھابھاکو لے پاوے ھا موج لہوے ھاتکڑی کے درد بنداوے ھامیرے دنو رکھی دا جد جیوےتیڑے آسرتیں پے جیندے ہیں خداری سے خداری وچ تاں شوق دا شربت پیندے ہیںسکنازے پھل غلاب وگل ہر میفل وچ پرکھیندے ہیںاے ملک لوید دی کوشش ہے بدی آمیر خان صدیدےعشق تے دے وچ ساول رول گئی ہار سنگار تے گھنے بھل گئیبھاکو لے پاوے ھاکیری گلتی تھے یہ دس ماہیکیوں جانی جھوک لے دے دا پےکر شرم بھرم لے نام میڈامیرے پیار دی راند ون دے دا پےمیری عیش ارام دی زندگی کوکیوں روگی جردہ لے دا پےمیں کو آمیر کے دے آسرے تےتوں چھوڑ تے پار دو گے دا پےگھول کدی وچ گم رہ دیاگھوٹ شہر سب گم رہ دیامچھا ملو بھاکو لے پاوے ھاکربار دیا راتر گے چند پرگارو جھوک لے دا گےبڑ کاتل میری خوشیاں دامیرے پیار دی راند ون دے دا پےدے بار دی ہوں دے چند میرے دامیں کرت دے نیر روا گےایک آمیر درد غریبی دابیا یار دا چوڑھا کھا گےایک جندگی تے سہول ہزاراںول ول تے کو حکلا ماراںکوئی جلاچی دساوے ھامچھا ملو بھاکو لے پاوے ھاتیرا یار تصورہوکر کر کےبیٹھے رت دے نیر وین دےتیرے بار جو کچھ جگ آدھےبس چپ کر کے سہوے دےدوا سیتا وال آن سنینا کہی کون دکھ سنوے دےتیجر دا آمیر مہ مولےبدھے دردر خاک چھنے دےسکتے دیویچ سردی پینیاںبلیا صدمے مردی پینیاںبھورا لینا تڑ پاوے ھامچھا ملو بھاکو لے پاوے ھابھاکو لے پاوے ھا موج لہوے ھاتطری دے دردو بجاوے ھامچھا ملو بھاکو لے پاوے ھارول تیری وچ گم رہا دلیاںگوٹ شہر سبے گم رہا دلیاںمچھا ملو بھاکو لے پاوے ھا
