Από την πόλη των μινάρων στο τετράγωνο έφοδος
Στον αίφος παίρνουν φως από γαλάτες οι Λεγεωνάροι
Και τίποτα δεν μεγαλώνει εδώ γύρω εκτός απ' τα βάρη
Πάνω στο άγονο έδαφος φυτρώσαν μέσα μινάροι
Με τα θάνατον γύρισαν πίσω με λευτεροί απειτών
Και μεγαλώνουν πιο σκληρά στη δεύτερη του σεζόν
Εις τους αιώνες η αύρα πρωταθλητών
Μυρίζει στο δώμα και σαν ντομινάρι εξαγνίζει το χώμα
Ακολουθούσα αγέλες στην κρυφή πλευρά από τα ολοφάνερα
Εφήβη με γυμνά καλάμια μέσα από ποτάμια
Πάνω σε στρόγγυλο φάναρα
Πριν τα ντρίλ με την κανούλα, μπούμπα μόνο καναλά
Πια για αστείο κάθε σχολείο πήρω βολό σαν γλυκά νερά
Και ακολουθώ την αγέλη από το πρώτο του μάνι
Ανάσκελα ως δωμάτια σαν πάρτη τα λαμάσκα
Αφού βγήκα απ' το σώμα μου πρώτα μου φάνηκε ένα λάσκαρα
Μα κράτησα εαυτός τη λεγάνη παραμάσχα
Αλλά να ξεράσει πίσω στον κόσμο το μίσος που διέπει
Με όρκω να μην ακολουθήσω αφέντη, να μην λιδωρήσω επέτη
Ψεύδω, μαρτυρήσω σε φέτη με βίβλο κι όσοι λάσπη πρέπει
Με εκπαίδευσε χώρα θλιμμένη ο χράσπηροχέτη
Κι ακόμα ακολουθώ την αγέλη που ροκάρει σαν σπυριδούλα
Προστατεύει σαν λίγενα μάνα κι εκδικείται σαν άσπον διτσούλα
Όσοι έφυγαν ψηλά υπήρχαν θυμίζουν ψηλά να κρατάει το ράμα
Πάνω απ' τα πολυόροφα πετάει το σμήνος με τα μαυροπούλια
Από την πόλη των μινάρων στο τετράγωνο έφοδος
Στον αίφος παίρνουν φως από γαλάτες οι λεγεωνάροι
Και τίποτα δεν μεγαλώνει εδώ γύρω εκτός απ' τα βάρη
Πάνω στο άγονο έδαφος φυτρώσαν μέσα μινάροι
Με τα θάνατον γυρίσαν πίσω μελευθερία ποιητών
Και μεγαλώνουν πιο σκληρά στη δεύτερή του σεζόν
Εις τους αιώνες οι αύρα πρωταθλητών
Μυρίζει στο δώμα και σαν το μινάρι εξαγνίζει το χώμα
Τα αλητικά μου προφορικά σαν γραφτά κράτα
Κατά τα θρησκεία στρώμου από το μπλα μπλα με τριπλά τάτα
Γιατί να φάνγκατε καυτά τα ονόματα μας αλλά σαν πατάτα
Παίζαμε όχι με τα φορικά με φωτιά
Γύρω απ' τα δορυφορικά πιάτα με υλικό άκρη ταράτσα
Και με ένα feeling αγελής που κρίνει
Μόνο το ποιόν σου δέχεται άκρη ταράτσα
Μαθαίνε μες τα ράτσα θερμοκρασίες και αναλογίες της σόδας
Από επιστήμες, εχημείες ως επωνυμίες μοδάς
Μα δύο ευχών στην αγέλη που εντός της
Μάθαμε κάτι πιο σημαντικό πως να διακρίνουμε μια ψυχή διαμάτι
Από ένα κομμάτι σκατό αν τα δογμάτι στα κολόπαιδα το βάλουν στο μάτι
Θα ακουμπηθεί δεν πάει να έχει για πλάτη αστακό
Με λίγοι κόκο κορεύονται για το ποινικό τους περίγυρο
Και θέλω τους δικούς μου καλά χωρίς σίδερο
Έχω άλλο αξιακό κωδικό γράφει στο αφτικό
Σλόγαν απελευθέρωσης, σπρέι και δοκάρια στα χέρια της
Είναι η αγέλη στα πέριξ της πόλης των Αθηναίων
Μες στο τετράγωνο έφοδος, στον αίφος παίρνουν φως
Από τους γαλάτες λέγε ο Νάρη
Και τίποτα δεν μεγαλώνει εδώ γύρω εκτός απ' τα βάρη
Πάνω σε ένα γόνο έδαφος, φυτρώσαν μέσα μοινάρι
Με τα θάνατρων γύρισαν πίσω μελευθερία ποιητών
Και μεγαλώνουν πιο σκληρά στην δεύτερη του σεζόν
Εις τους αιώνες η αύρα πρωταθλητών, μυρίζει στο δώμα
Και σαν ντομινάρι εξαγνίζει το χώμα, πάτρα
Ρεύμα