من دویده از گرتبم
چه جاره تجویدانم بم
لخوشی و نخوشیا
لخوشی و نخوشیا
دیدگل قبر دوامم واز عشقا توناینم
باور که هندی و حبم روشا و استن بینم
دیوکی و سرخوشابم
یارده بجید لاب من مجید و دوتابم
جان من بزبوتای از بکسی دینابم
خودوکی و هندکا خودوکی هندکا
از یاب و خانابم من دویده از بوتابم بلا یا کرچیبم
روشاک و سیاه تیر بم ده روشایاب رسیقم پمیگا و بنالینم
بلا هریان خوش بم مادم از گلت دابم دیگل قدل خوش بم
تندی و حبم زنیای چه جاره تب بزار نابم من گوت بوتابم رم
از گوری عشقا تابم اگر قیادل خوشی بلای دل خوش نابم
سینگه تباق گلا از دل باقا وابم ماهلم گله شگبم دیو تکانی و آبم
ریکه تب فرا سپی از دیچی و زنار بم
تندی و روحا منم آبید دیو خزمتات تدابم
از نشن بیت بشیم بیتای مرتح نابم
بوبا جناتا یا زیرو دیبوتا پاسبا بم
ناوهلم کس نزیگ بید هرگاه از دیوه شیار بم
یه دست خوب که تتا چه جاره لیخو جنابم
خود وکی هندکا تزیه به وفا نابم
خود از وی ناهلم بلای دجمن دربم
دیو کردستان و هلم بلای دربه دربم
از وی تناکه دینم ارنشم چه جاره تدیر بیه
من خونه دیتو شوهدی خونه کازورا خوردی
آشان یاب دل من بی شبک رو ما سی بی
کیف کیفا منو تبی
دمو از رابو مخوه
یاره تلفون کردی
خودمشا تو دیو هار نیم
من غریبیاتا کردی
خوداو شام جاله های
دبی او شاو دیو هار بی
من خود باشه سرچاوا
جانا من دخم نبی
شاوه تومه موحودی
من ماچک لیداو هدی
تو بشه او چه تامه
شکره یا تمره هندی
تو بشه او چه تامه
شکره یا تمره هندی
گوده بساو دی خوکر که
تو گله ای فیلو فندی
چه جاره بی رام ناچید
خودما چشم ویدی
منو گوده ی فقیرم
گوده زالم تو سیدی
باور کن لسر ترا
از ناگرم چه یاره دی
درکم داخل زیاده
درکم داخل زیاده
مام نعمان و مام سعدی
گوده کن رو دی خوکر که تو گله کی کمیدی
بگو تمن سر ترا اشوینا کم کسی دی
او روح حلال منی تو حشمه که رساله دی
اگر از تو پک وابیم ام خمانه خون چی دی
اگر از تو پک وابیم ام خمانه خون چی دی
