Jeg har prøvd hardt å ikkje vere
Ein nordnorsk klisje
Til ein viss grad har eg klart
Det blir litt urban til og med
Men midnattssol i fjæra
Er fortsatt som magi
Når du viser det på natta
Då har eg ingenting å si
Du er så endelig nydelig
Når du speiler deg i havet
Eg tar imot deg med åpne armar
Som eg nette lengta gave
Då vil eg sitje lenge
Til flåslykket tærne mine
Med bål og øl og sprit og folk helt til
Morgonstimann
Av midnattssol i fjæra Blir eg aldri lei
Men stirret til eg blir svimmel Ser ingen anna vei
Nei, det blir aldri mørkt Og eg vil ikkje sove
For eg veit at ganske snart En tida her over
Over
