عشق کہانی دیا لوگوں
کانی دیا لوگوں
کانی دیا لوگوں
گلیاں دے وچ رل دیا ویکھو
ہسل دیا تصویراں
باست یار مقدران وچ
لوگوں وکھری کہانی ہے
جس میں رول سٹیاں گل اس دی سنانی ہے
میرے ہوندیاں جھیری مینوں
رات دنیں ترپو دی سی
میرے
باجوں او مر جانی
لوگ کی کہتے رو دی سی میرے
ہوندیاں جھیری مینوں
اسمانی مخلوق بھی جس نو ایک کیسی شرم آئی
ہر ایک دل وچ وسکے جس نے عشق دی جوت جگائی
چان ساری خدا ہی تکیا
چان ساری خدا ہی تکیا
جس نے عشق دی جوت جگائی چان ساری خدا ہی تکیا
خوصن عجیب سودا گر جینا ہر ایک دل نو ٹھگدا
خوصن بھی چھوڑا تیون والا خون پیوے شہر
رجدا باسد یار ای دل دارا بھی بہر گنار وگدا
اگ خوصن دی دیویں ہوندا ہے چاندنی دا پرچان
جس بھی سوچ نگر وچ جاندی
دا پھر روپ دے لاویسی
میرے
باجوں او مرگانی
خوصن خوصن اکھواندا ہے کسیں جہ روے وچ پردے بانگ یوسف دے ظاہر دس دے
گھر دے اٹی دے ملوک جھلدانی
اٹے وچ بزار مصر دے باسد یار اظہار خوصن دا
کندے دکھا والے پیا چوندا
بہو سمجھایا یہ دل کا پھر نہیں سندا
بہو سمجھایا یہ دل کا پھر نہیں سندا
مینوں
بیخ کے
اپنے گھر دا
بوہا بھیڑ
کھلوں جیسی
میرے باجوں او مرگانی
لوکی کہدے رو دیتے
میرے ہوں دیا
تیری میں ہوں
جگ تے کچھ بھی نظر نا دا
رانجھن رانجھن آنکھ دا دل
دھمالا پان گایا باسد یار باسد یار
باسد یار ایچلا دل پہاپ دھمالا پان گایا
دل پہاپ دھمالا پان گایا
دی
چھپی تے خوابان دے وچ بس گئی
میرے دل وچ
وسن والی
میں تھوں گی شرموں جیسی
میرے باجوں او مرگانی لوکی کہدے رو دیتے
دل دھمالا
راز خوسن تے کھلیا
باسد یار خوسن کتاب دا
پہلا ورکا پھلیا
اج پہلا ورکا پھلیا
تالے لگ گئے
اکنا تے
تالے لگ گئے اکنا تے
عشق نئی درست کرنا
دیوی تل کلم کلی رل گئی
باسد یار اس
جھلی دی مینوں
کچھ بھی سمجھنا ہو جئے
میرے باجوں او مرگانی
میرے باجوں او مرگانی
میرے باجوں او مرگانی
مجھ