ਜੀਨ ਦੀਨ ਦੇ ਵੀਚ ਵੱਸਾਯਾ ਸੀ ਇਕ ਪਲ ਨਾ ਕਦੇ ਪੁਲਾਯਾ ਸੀ
ਬਡਾ ਲੋਕਾ ਕੋਲਾ ਦੁਕਾਯਾ ਸੀ ਓ ਯਾਰ ਬੇਵਫਾਈ ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਂ ਕੀ ਦੇ ਲੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਂ ਕੀ ਦੇ ਲੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਜਗ ਤੋਂ ਲੇ ਏਕ ਦੁਨੀਆ ਨਮੀ ਬੱਸਾਵਾਂਗੀ ਉਨੁ ਪਿਆਰ ਕਰਾਂਗੀ ਹੈਨਾ ਮੇ
ਉਦੇ ਕੈਦਮਾਂ ਵੀਚ ਮਰ ਜਾਂਗੀ ਤਰਕੀ ਆਖਾਂ ਕੀਨੋ ਦੋ਷ਦੇਆ ਦੀਲਦਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਂ ਕੀ ਦੇ ਲੇ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਂ ਕੀ ਦੇ ਲੇ ਮੇਰਾ ਦੀਲਦਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਜੀਸ ਚਾਂਦਰੇ ਨਾ ਲੇ ਨਾਯਾ ਸੀ ਆ ਯਾਰ ਪਰੀ ਤਾ ਤਾਡ ਗੇਆ
ਮੇਰਾ ਤਾਰ ਦਾ ਵੇਰੀ ਮੇਰਾ ਏ ਦੁਖਾ ਨਾ ਲੇ ਨਾ ਤਾ ਜੋਡ ਗੇਆ
ਦੁਖਾ ਨਾ ਲੇ ਨਾ ਤਾ ਜੋਡ ਗੇਆ ਜੇਰਾ ਚੂਠਾ ਮੇਰਾ ਬਨ ਦੇ ਸੀ ਰਮਖਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਵਾ ਕੀ ਦੇ ਲੇ ਇ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੈ ਤਾਜ ਬਨਾਵਾ ਕੀ ਦੇ ਲੇ ਇ ਮੇਰਾ ਦੇਲਦਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਦੀਲ ਤੋਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਬੇਦਰ ਦੀ ਨਾ ਕੁਝ ਵੀ ਚੈਂਗਾ ਲਗਦਾ ਏ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬੇਦੋ ਸੇ ਨੇ ਨਾ ਛੋਂ ਜੇ ਪੇਆ ਹਰ ਹਂਜੁਆਂ ਦਾ ਵਗਦਾ ਹੇ
ਮੇਰੇ ਪ੍ਯਾਰ ਦੀ ਬੇਰੀ ਡੋਬ ਗਿਆ ਵੀਚ ਕਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੇ ਤਾਜ ਬਨਾਂ ਕੀ ਦੇ ਲੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਯਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਜੀਨੁ ਦੀਲ ਦੇ ਵੀਚ ਵੱਸਾਯਾ ਸੀ ਇਕ ਪਲ ਨਾ ਕਡੀ ਪੁਲਾਯਾ ਸੀ
ਬਡਾ ਲਾਕਾ ਕੋਡਾ ਲੁਕਾਯਾ ਸੀ ਓ ਯਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੇ ਤਾਜ ਬਨਾਵਾ ਕੀ ਦੇ ਲੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਯਾਰ ਬੇਵਫਾਈ
ਮੇ ਤਾਜ ਬਨਾਵਾ ਕੀ ਦੇ ਲੈ ਮੇਰਾ ਦੀਲ ਦਾ ਬੇਵਫਾਈ