ਤੱਕ ਕੇ ਤੇਨੁ ਦੀਲ ਨੀਂ ਰਜਦਾ ਲਕ ਮਨਾਵਾ ਦੀਲ ਨੀਂ ਮਨਦਾ
ਤੇਨੁ ਤਕਿਆ ਦੀਲ ਨੀਂ ਰਜਦਾ ਲਕ ਮਨਾਵਾ ਦੀਲ ਨੀਂ ਮਨਦਾ
ਇਸਕ ਛਾਮੀ ਬੇਠੀ ਰਾਮੀ ਲੇਂਦੀ ਤੇਰਾ ਨਾ ਤੇਰਾ ਜੋਗੀ ਹੋਯਾ ਰੋਗੀ ਬਡੀਨੀ ਦੇਰੀ ਬਾ
ਵੇ ਦੀਲ ਦੇਆ ਮੇਹਰਮਾ ਦੇਨੁ ਮਨੇ ਆ ਦੀਲਦਾ ਜਾਹਾ ਵੇ ਦੂਰ ਨ ਜਾਵੀ ਤੂ ਆਜਾ ਬੇਜਾ ਇਸਕ ਦੀਛਾਂ
ਮੈ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਤੂ ਲਡ ਜਾਵਾ ਤੁ ਜਾਮੇ ਜੇ ਮੈ ਉਸ ਪਲ ਮਰ ਜਾਵਾ
ਸੋਚਾ ਚੇ ਤੇਰੀ ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਵਾ ਵੈ ਇਸ਼ਕ ਚੇ ਹਰ ਹਦ ਟਪ ਜਾਵਾ
ਵੈ ਜੀਸ ਪਲ ਸੋਚਾ ਸੋਣੀਆ ਮੈ ਉਸ ਪਲ ਹੱਸ ਦਾ ਜਾਵਾ
ਮੈ ਜੀਸ ਪਲ ਸੋਚਾ ਸੋਣੀਆ ਮੈ ਉਸ ਪਲ ਹੱਸ ਦੇ ਜਾਵਾ
ਇਸ਼ਕ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਦੇ ਆਰਾ ਹੋਂਦਾ ਨੈ ਗੁਸਾਰਾ
ਦੀਲ ਚੁ ਮੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਸਵੇਰੇ ਤੇਰ ਯੁਡੀ ਕਾ ਯਾਰਾ
ਵੇ ਦੀਲ ਦੇ ਆ ਮੇਰੇ ਮਾ ਤੇਨੁ ਮਨਿਆ ਦੀਲ ਦਾ ਜਾਂ ਵੇ ਦੂਰ ਨਾ ਜਾਵੀ ਤੋ ਆਜਾ ਬੈਜਾ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਛਾਂ
ਮੇ ਜਾਵਾ ਜੀਤੇ ਰਾ ਤੇਰੀ ਪੈਜਾਵਾ ਮੇ ਮਰ ਜਾਵਾ ਜੇ ਤੇਨੁ ਪੁਲ ਜਾਵਾ ਤੁ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਰਾਹਤ ਬਨਿਆ ਹੋਯਾ ਮੈ ਫੀਦਾ ਏਸੀ ਤੇਰੀ ਆਦਾ
ਵੇ ਤੋਡ ਨੀ ਭਾਵੀ ਸੋਣੀਆ ਨਾ ਦੀਲ ਨੁ ਸਤਾਵੀ ਸੋਣੀਆ
ਦੀਲ ਦਾ ਪ੍ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ ਬਰੀਆਰਾ
ਪ੍ਯਾਰ ਮੇਰਾ ਕੈਂਦਾ ਤੇਨੁ ਤੁ ਮੇਰਾ ਜਗ ਸਾਰਾ
ਵੇ ਦੀਲ ਦੇਆ ਮੇਰਮਾ ਤੇਨੁ ਮਨਿਆ ਦੀਲ ਦਾ ਜਾਹਾ ਵੇ ਦੂਰ ਨਾ ਜਾਵੀ ਤੁ
ਆਜਾ ਬੈਜਾ ਇਸਕ ਦੀਛਾ ਵੇ ਦੀਲ ਦੇਆ ਮੇਰਮਾ ਤੇਨੁ ਮਨਿਆ ਦੀਲ ਦਾ ਜਾਹਾ ਵੇ ਦੂਰ ਨਾ ਜਾਵੀ ਤੁ
ਆਜਾ ਬੈਜਾ ਇਸਕ ਦੀਛਾ