बुल गया अंदर दिवा किफना से शक्लत भुल गया
बुल गया अंदर दिवा किफना से शक्लत भुल गया
बुल गया अंदर दिवा किफना से शक्लत भुल गया
बुल गया अंदर दिवा किफना से शक्लत भुल गया
जिने दिले सुगोर बढ़ाईया
आये केडे होंगे नजोर गरीबादे आज फलने रहिया तुनिवाईया
जिने दिले सुगोर बढ़ाईया आज फलने रहिया तुनिवाईया
अल्ला रच ते रोष्वन्य आये नहीं यूँ
आये खारे मुलख दूल भी देर गरीबे कदी देनक ये सुच्याये नहीं
अल्ला रच ते रोष्वन्य आये नहीं यूँ
आये खारे मुलख दूल भी देर गरीबे कदी देनक ये सुच्याये नहीं यूँ
अल्ला रच ते रोष्वन्य आये नहीं यूँ
आये खारे मुलख दूल भी देर गरीबे कदी देनक ये सुच्याये नहीं यूँ
आये खारे मुलख दूल भी देर गरीबे कदी देनक ये सुच्याये नहीं यूँ
बाप्थ वदे रवे आए, रवे आए बुल्याए नहीं वदे रवे, पड़ी टेक ते मुलोख, दिफिन्दा कोई नहीं होने या टेका भान छुड़े आए।
खुईये तिक डुणाया सोर्दिया, मिन्नु बच्च तुझु, तेनु बच्च जुदे ताया लोरिया,
तेनु बच्च जुदे ताया लोरिया, रह गया, बन्देर लोरिया।
ਮੈਰੀ ਬੁਝੁ ਆਕੇ ਫੇਰੇ ਮੈਂਡੁ ਲਾਏ ਗੇ ਆ ।
ਲੋ ।
ਜਾਗਦੇ ਆ ਮਾਰਕਾ ।
ਅੱ ਉੱਣ ਛੋਡੋ ਜਾਜਾਕੋ ਮੇਰ੍ਹ ਦੀਲ ਕਰਦਾ ਬੇ ।
ਦੀਲ ਹੀ ਤੋ ਮਾਸ਼ਾ ਮੇਰ ਦੇਲਾ ਲਾਬੇ ਮੈ ਤੋਨੋ ਮੁਕਦਰਾ ਨਾ ਲਾਏ ਆ ।
ਕੀਸਮਦਾ ਫੇਰ ਅਲਾ ਜਾਣੇ ਮੋਡ ਸਿਂਦਿ ਕੀ ਸਾਥ ਦੇਸੀ ਯਾ ਨ ਦੇਸੀ ।
ਮੀਲਾਬੁਦਾ ਮਾਲਗਿਆ ਫੋਙਗਿਆ ਦੁ ।
ਖਾਟੇ ਜੇ ਸੁਦੇ ਮਗਿਰ ਪੈਸਾ ਏਹਿਨ ਯੈਂਦੇ ਸਾਂਗ ਤੂ ਜੁਣ ਫੀ ।
ਤੇਬ ਲਗਦੇ ਮੈਨੁ ਭੇਰ ਉਡੇਂਦੇ ਰੈਲ ।
ਉਡ ਜੀਤੇ ਕੋਈ ਮੀਲਦਾਏ ਆਦਾਲੇ ਸੇ ਤੇਰੇ ਓ ਲਗਦੇ ਕੀਦੇ ਗੈਲ ।
ਜਵਾਗ ਹਡ਼ਾ ਸਾਂ ਭਾਰਿਕੇ ।
ਬਤਲਾਕ ਛੁਡੀਂਦਾਏ ਇਸੇ ਸਾਰਚ ਬੁਸਨੇ ਪੈਲ ।
ਰਕਟ ਰੂਸ ਗੀਆ ।
ਮੈਯੇ ਹੇ ਤੋ ਮੀਰ ਗਵਾਟ ਭੇਡਾ ਜੇਡੇ ਨ ਭੁਸੁ ਤੋ ਕੀਲ ।
ਤੀਓਨ ਭਗਨੇ ਮੱਰੋਕ ਇਨ ।
ਯਾਗਵਿ ।
ਮਾਉਨਾਂ ਜ ਮੂਲੁ ਬੇਨਾ ਹੋਣ ।
ਹੈਨ ਹੈਨ ਼ੂਨ ਮਾਰ਼ਦਿਂ ॥
ਰਾ ਕਟ ਰੂਸ ਗੀਆ ਸੁਲੇ ਤਾ ਲੇ ਥੋ ਡੋਲਾ ਚਰ ਮਾ ਤੂਸ ਗੀਆ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦਰ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਮੁਲ ਗੇ ਆ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ ਦੀਵਾ
ਯਾਲੁ ਵੀ ਨੈ ਬਣਦਾ ਵੋ ਭੈਡਾ ਵੇਖਿ ਜੇ ਮੁਮਾਯਾ
ਖੁਵੇ ਤੇ ਚਟੀਯਾ ਰੇਤੀਯਾ ਸ਼ੀਕਾ ਤੇਰੀਯਾ ਸਮਣ ਨ ਦੇਦੀਯਾ
ਮੁਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੁਝਾਬੀ ਦੇ ਕਾਮਿਆਂ ਦਾ ਮਾਡ਼ਾ ਤੋ
ਬੁਤਿਜੇ ਬਣਗੇਆ ਜਣਗੇਆ ਤੇ ਰਾਦਾ ਤੁਕ ਤੁਕ ਕੇ ਬੁਤਿਜੇ ਬਣਗੇਆ ਬੁਤਿਜੇ ਬਣਗੇਆ
ਇਲਾ哥ਰੇ ਖਤ ਕੇ ਮੁਡਐ ਜੀਤਿਯੇ ਜੀਤੇ ਅਲੋ ਥਾਤਿਕ ਮਨ ਦੇ ਣੇ ਛੂਉਾ ਚਰੋ ਮ inicial
आपने दिल्स्वर्थ, ये गीतो नोहर्फनन्च।
रैनो बन्दा बन्दा आक्षि, भैला आक्षिते, धिक्का दार्दनो देवणा नाया।
आये तेरा हाथ काईनाल, राही बद्दिणा जिमे धिन्गी रण नपिणा।
अगर भुली घात अनजानू ओ झिड़ा बेचे।
गियो लोक बद्दिणा।
बद्दिणीत्या, बद्दिणीत्या राया।
मैनु संगातु दिलार्शुतु, वारुषुते छाट छाट छट जट गई कमल्या राया।
भूल जानी, भूल जानी, यार जानी।
देरेशि राया।
मेरा कौने, मेरा कौने।
भूल जानी, भूल जानी।
एक नारा सुनाना मिलके लिए जे नामदा नारा है हैदरी।
भूल जानी।
भूल जानी।
भूल जानी, यार जानी।
तेरेशि राया।
मेरा कौने।
मेरा कौने।
तुनी ना बुलावे।
रुखा रुखा रावे।
उन ढोलाड दपृदे मैं केड़े भख्जा,धोल जानी।
यादर यादर
यादर यादर
यादर यादर
नमी संगत दे आखेर नाँ दे
गर्साबित यार विखारी
नमी संगत दे आखेर नाँ दे
गर्साबित यार विखारी
भाई संगा
यार विखारी
तले बखते बेड़ जिर मूचा मेटे च सजर मुखाले
तेरे चाल ता दुल्फी जाल काई नई
मैंनु कतमे अर्श तुड़ा गई
फिर चाके मुलाचा
तरे इन्रदे आउट भेमूहे कौ ई आर करा ले
जावल ते देवैरा दुल्दा रचा तस्वीर ते देवैरा
आजा धोला रसिये छोड़ लड़ायानु, अपले को लूकरिये दूर जुदायानु।
तेरे वर्जे प्यारे शाला रुष्णना, दिलते रखवे तारे शाला रुष्णना।
मन्नी जी योहाडा, रुष्ण दुबारा, अज्जे धोला दित्ती यानि जेर सजावा, धोल जानी।
भोल जानी यार जानी तेरे फिला, मेरा कोणे, रो मेरा कोणे।
कख्खी बनान की तोही प्यारे जिनदवी।
विच्छु तू घमखार उनादाउ।
वर्वाने।
इन्ये मैनु जित्वदार।
यम्ही देवत यो लो पक्का ठांगे दार।
उनादाउ।
जल्ले बख्ट ता मैनु चनड़ हो गए।
दिल्ली ता वेदार उनादा।
ओ रैनु कूण्या धिरा।
तोड़ दिया थारा तू अबिरार।
उनादा।
जल्ले बख्ट ता मैनु चनड़ हो गए।
जल्ले बख्ट ता मैनु चनदेर।
उनादाउ।
मिल्दा राजा तू अख्यान्ता काराले, भिद्गी नालु छोड़े अधेर प्याराले।
दिल्दा राज्या तू अक्षियां दा चाला है, धिद्गी नालू कोणे अधेर पिजाला है, तुख दुनियां दे तैचु वार छुडे सामै,
सारी उम्रा तेरी नोक्री दे सामै है, तोल लला भामे, सल पच जामे, सर सर राज्या मंदी या दुमावा, धोल जानी तेरे सिवार,
मेरा कोणे, मेरा कोणे,
धोल जानी तेरे सिवार,
ध्यावण, ध्यावण,
गोड़ा,
नहीं रफ़णा, सुर्पु आखेरताई, नहीं रफ़णा,
बेली, पत्थी बेली, विद्रच्छी ओलीचा, विश्मान दे जुल्खी,
आखे लड़के, लड़कमन लड़ा,
छुड़ल जा, अफि कभी ना ए बहले आप तुवेच्छु,
हार बन्देनु, ए दस्लल्चा,
ते रिप्सानु,