Το πρόγραμμα που ακολουθεί είναι κατάλληλο για όλους.
Επιθυμητή η γονική συνένεση.
Μπουσουλόπουλος,
ροκ και χάσης,
σαν μεγάλος αδερφός, σαν εταιροθαλής,
σε ερωτεύομαι κρυφά απ' τους γονείς.
Έρχεσαι κοντά όταν γύρω κανείς.
Θα μας ζουγράφουν ό,τι κλαις όταν κοιτήσεις.
Θα μας ζουγράφουν ό,τι κλαις όταν κοιτήσεις.
Η ώρα πάει τέσσερις, μου γυρνάνε τέσσερις,
έτοιμος να κρεμαστώ με τα κορδόνια απ' τα ντισί.
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
που ψέισε η Εύα κι εγώ ο Μάρκος.
Πες μου πως είναι λάθος,
το τι θέλω να σε δω ξανά.
Είναι ο έβδομος πάθος, ενώ και γιατί αμαρήνθος.
Πρωταζάνη μετά Αλβανός,
ερωτευμένος και ξανά νεκρός.
Απόψε η Σιέβα κι εγώ ο Μάρκος,
η αγάπη μου γλυκόφιλη θα γίνει.
Θα θες το σεντόνι σου που δίπλα μου είναι ακριβώς,
πριν με πάρει ο χάρος.
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
που ψέισε η Εύα κι εγώ ο Μάρκος.
Πες μου πως είναι λάθος,
το τι θέλω να σε δω ξανά.
Είναι ο έβδομος πάθος, ενώ και γιατί αμαρήνθος.
Πρωταζάνη μετά Αλβανός,
ερωτευμένος και ξανά νεκρός.
Απόψε η Σιέβα κι εγώ ο Μάρκος,
η αγάπη μου γλυκόφιλη θα γίνει.
Θα θες το σεντόνι σου που δίπλα μου είναι ακριβώς,
πριν με πάρει ο χάρος.
Καθώς γκρεμίζεται εδώ μέσα μου σαν τένγα,
σαν πάλεστινέσαι και τεντώνω δυστέκα.
Λες πως δεν πρέπει,
δεν είσαι τέτοια,
μα τα πόδια σου ανήκω κλείνουν σαν το μέγας.
Σεργιάνο Μπουλός,
φορά τα μαύρα,
έλα να σου μάθω να είσαι ηδοποιός.
Να υποκρίνεσαι πως θέλεις άλλο να τραμάς στο κρεβάτι μου,
να είσαι συνεχώς.
Κωνσταντίνος Μαρκοράς,
έλα πες μου τι φοράς,
έλα σπίτι μου μετά,
πες μου ότι μ' αγαπάς.
Μισήσε με τόσο, όσο με μισώ και λάδω.
Έχω όρεξη απόψε να ματώσω κι άμα πιω.
Κύριε καθηγητά, φωνάζε με, τι να λέμε.
Εγώ τα ηθοποίηκα, τα ξέρω από πολλούς πιο γαλά.
Γιατί ξέρω να υποκρίνομαι πως δεν με
νοιάζει αν άλλος σ' αγκαλιάζει εν ολόκληρο.
Το μέσα μου πονά, Κωνσταντίνος Μαρκοράς.
Αγκαλιάσε με,
Μαρινάκι,
όσα πίνουν στον πιλιάρδο θα φοβίζαν το μαρινάκι.
Οι παρές, οι κακές, με έχουν παρανοήσει.
Βάζω story μεθυσμένος και ρωτάω αν μ' αγαπάς.
Καθώς γκρεμίζεται το μέσα μου σαν τέντα,
σαν πάλεσθιν έσαι και τεντώνω δυστέκα.
Λες πως δεν πρέπει,
δεν είσαι τέτοια,
μα τα πόδια σου αν είχα κλείνουν σαν το μέγκα.
Είσαι το τέρι μου,
θα ήσουν για πάντα,
μα ερωτεύτηκα με το εγκουάνα.
Είσουν το τέρι μου,
ακούγες λάνα,
σ' αρέσαν οι σκέιτερς και μου κλεβες την μπάλα.
Πάθει ρε μου λυκά,
βλέπεις αθήλα,
fake σαν τις χέστρες που παράγγειλα στο γρύμπηλα.
Μη μιλάς,
ακού τα φίλς,
μη μιλάς,
δεν σου τα πείψ' μιλά μου βρωμικά,
μη τον τραπείς.
Ε,
λε ποιητής κάνει μπάτσι,
τον κάνει την οτέλης και ο άρτσης.
Από άλλο κανάλι το κράσμου είναι η μάρτζι,
έλα το λιμάζι.
Το ζούμε αλλιώς προφανώς,
άμα θέλεις να μοιάζω ραστής δυτικών στον πουρνάζι.
Κάθος γκρεμίζεται το μέσα μου σαν τέγκα,
σαν πάλια στείλνεσαι και τεντώνω δυστέκα.
Λες πως δεν πρέπει,
δεν είσαι τέτοια,
μα τα πόδια σου ανοίγω κλείνουν σαν το μέγκα.