ਆ ਆ ਹਨ ਘਰ ਵਲਾ ਹਾ ਪਰਦੇਸੀ ਦੋ ਸੋਕੈ ਦੀਖਾ ਄੅ ਕਣਿ ਗਿਮਾਕਿ ਚਾ � �ਾ ਖੋਨ ਹੀਡੀ ਕ਼ਸਾ ਿਹ ਬੋਭੂ ਹੈ ignorant ਧੁ ਰੀਖਿ ਤੁੋਂ ਹੀਡੀ ਡੋ ਖਰਾਚੀ ਦੇਸ �
ਅਰੀ ਸ਼ਾਮ ਕੁ ਤਾਂਗ ਤਂਗੇਂ ਦੇ ਪ੍ਯੂ
ਤੈਡੀ ਰਖ ਤੱਸਵੀਰ ਸਿਰਾਣੇ ਤੇ
ਗੇਨਬੋ ਸੇ ਮੂਝ ਲੇਂ ਦੇ ਪ੍ਯੂ
ਏਕ ਲਾਜੇ ਦੇ ਮੈਮਾਨ ਹੀ ਸੇ
ਤੇ ਕੁ ਕਾਸੇਮ ਤਾਂ ਸਟਵੇਂ ਦੇ ਪ੍ਯੂ
ਬੇ ਦਰਦ ਸਜਣ ਹੋਣ ਘਰ ਵਲਲਾ
ਅਸਾਂ ਦੁਨੀਆ ਛੋਡ ਤੇ ਵੇਂ ਦੇ ਪ੍ਯੂ
ਰੇਤ ਦੇ ਥਲਮਾਯਾ ਮੁਝ ਤੋ ਮਰਨਵਾਯਾ
ਉਣ ਵਤਨਾ ਤੇ ਵਲਮਾਯਾ
ਮੇਡੇ ਇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਵਤਨਾ ਤੋ ਮਰਨਵਾਯਾ

ਮੇਡੇ ਇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਵਤਨਾ ਤੋ ਕਰ ਤੇ ਆਰੀ
ਦੇ ਤੁ ਈਦ ਤੇ ਨਾਯਾ
ਰੁਸਵੇ ਸਾਂ ਰਾ ਸਾਰੀ
ਮੇਡੇ ਇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਗੇਨ ਆਯਾ ਜੋਡੇ ਇਕ ਰੱਂਗ ਦੇ
ਹੀਕ ਤੂ ਪਾਵੀ ਹੀਕ ਮੇ ਪੈਸਾ ਹੀਕ ਮੇ ਪੈਸਾ
ਜੀਵੇ ਗੇਨ ਆਯਾ ਉੁਂ ਲਾਥੇ ਨਦੇ
ਪੈਲ ਤੂ ਛਾਵੀ ਪੀਛ ਮੇ ਚੇਸਾ ਪੀਛ ਮੇ ਚੇਸਾ
ਮੈ ਹਾਰ ਸਿਂਗਾਰ ਵੀ ਨੈ ਕਰਣਾ ਨਾ ਮੁਂ ਧੋਸਾ ਨਾ ਹਤ ਰੋਸਾ
ਇੈਦ ਤੇ ਆਵੇ ਦੇ ਨਾ ਆਯੀਂ ਵੇ ਲਾਪੇ ਸਾਂ ਵੈ ਬਾਲੇ ਸਾਂ
ਤੇਡੇ ਬਗਾਰ ਘਰ ਦੇ ਵੇਡੇ ਵੀਰਾਣ ਲਗਦੇ
ਤੇਡੇ
ਵੈਰਾਣ ਲਗਦੇ

ਬਗਰ ਗਰ ਦੇ ਵੇਡੇ ਵੀਰਾਣ ਲਗ ਦੇ
ਤੇਡੀ ਆਦ ਹੇ ਸਤੇਂ ਦੀ ਅਖੀਆਂ ਛੋ ਨੀਰ ਵਗ ਦੇ
ਤੇਡੀ ਆਦ ਹੇ ਸਤੇਂ ਦੀ ਅਖੀਆਂ ਛੋ ਨੀਰ ਵਗ ਦੇ
ਸਿਂਦੇਗੀ ਦੀ ਬਾਸੀ ਡੋਲਾ ਮੈ ਤਾਂ ਵੈਠੀ ਆਹਾਰੀ
ਜੇ ਤੁ ਈਦ ਦੇ ਨਾ ਆਯੋ ਰੁਸਵੇ ਸਾਂਬਰਾ ਸਾਰੀ ਮੇਰੇ
ਈ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਬੇਵਜਨੇ ਤੇਡੀ ਮਰਜੀ ਏ ਭਾਵੇ ਪਾ ਵੀਚ ਪਾ ਭਾਵੇ ਸੇ ਰੈਚ ਪਾ
ਪਾ ਕੈਂ ਦੁਸੁਮਨ ਦੀ ਫੋਝ ਦੇ ਵੀਜ ਪਾ ਕੈਂ ਦੁਸੁਮਨ ਦੀ ਫੋਝ ਦੇ ਵੀਜ ਆ ਜੁਮਰ ਦੇ ਕੈਂ ਵੀਥੇ ਰੀਚ ਪਾ
ਪਾਚਨ ਦੀ ਜੀਤੀ ਚਾਨਣੀ ਵੀਜ ਯਾ ਰਾਤ ਦੇ ਸਖਤ ਹਨੇ ਰੈਚ ਪਾ
ਰਾਰੁਨ ਦੇ ਸਾਕਰ ਗਣਣੇ ਬਾਵੇ ਆਦ ਵੀਜ ਬਾਵੇ ਪੇਰ ਜਪਾ
ਰਾਲੇ ਕੇ ਮਾਲੇ ਸੁਈਦਾਂ ਰਾਲੇ ਕੇ ਵਤਰ ਤੇ ਰਾਸੁਂ
ਰਾਲੇ ਕੇ ਮਾਲੇ ਸੁਈਦਾਂ ਰਾਲੇ ਕੇ ਵਤਰ ਤੇ ਰਾਸੁਂ
ਦੁਖ ਸਾਰੇ ਭੁਲਵੇ ਸਾਮੇ ਜਦਾ ਦੁਂ ਏ ਰਲ ਕੇ ਬਾਸੁ
ਪਰਦੇ ਸੇ ਵਰਨਾ ਵੈ ਸੇ ਏ ਜੀ ਕਰੇ ਸਾਂਦਾਰੀ ਜੇ ਤੁ ਈਦ ਦੇ ਨਾ ਆਯੋ
ਜੇ ਤੁ ਈਦ ਦੇ ਨਾ ਆਯੋ ਰੁਸ ਵੈ ਸਾਂਦਾ ਸਾਰੀ ਮੇਰੇ ਇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਮੇਕੂ ਮੇਦੇ ਇ ਖਤ ਦਾ ਸਾਵਲ ਜਵਾਬ ਦੇ ਵੀ
ਮੇਕੂ ਮੇਦੇ ਇ ਖਤ ਦਾ ਸਾਵਲ ਜਵਾਬ ਦੇ ਵੀ
ਇਦ ਤੇ ਜੁਦੈਦਾ ਨਾ ਤੁ ਅਜਾਬ ਦੇ ਵੀ
ਇਦ ਤੇ ਜੁਦੈਦਾ ਨਾ ਤੁ ਅਜਾਬ ਦੇ ਵੀ
ਤੇ ਦੀ ਜੁਦੈ ਏ ਮੇਕੂ ਰੇ ਦੀ ਏ ਜਾਨੁ ਮਾਡੀ
ਜੇ ਤੁ ਈਦ ਤੇ ਨਾ ਆਯੋ ਰੁਸ ਵੇ ਸਾਂਗਾ ਸਾਰੀ ਮੇਰੇ
ਇੱ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ
ਇੱ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ ਇੱ ਖਤ ਕੁ ਪਡ਼ਕੇ