Με τα σπρώμου μαντήλι
θα σ' αποχαιρετήσω
και για να μ'
ορθείς
πίσω
στην
εκκλησία θα μπω.
Θα αναψώ το καντήλι
και το κερί θα σβήσω
τα μάτια μου θα κλείσω και θα σωληνευτώ
γιατί είσαι νυπημένο και δεν
μιλάς κι εσύ πουλί
ταξιδεμένο σε μακρινό νησί
Είχα τα δυο σου χείλη κρυφό της νύχτας τέρη
μα το δικό μου αστέρι μη
μπαίνεις απ'
εδώ
θα κοχύλι
να το κρατάς στο χέρι
ως τ' άλλο καλοκαίρι που θα σε ξαναδώ
γιατί είσαι νυπημένο και δεν
μιλάς κι εσύ πουλί
ταξιδεμένο σε μακρινό νησί
