Rodena su me jasnoskopije, a man mlaga zavina
a za darni gospodari duša kako planina.
Te plače i se mače zajedno so ste vojnoj,
a nalepi u kadado od srce narodom svoj.
Den po den su boli pesmi, odini mi leta,
den po den po sjajni cvesti, moj te deca svetna,
den po den po sudi lisja, te te rode gi odnese,
den po den na duša genda, moj te zlani pese.
Evo je pola, već si mina, kako pola godina,
mene merak davi pejan, uštene mi polovina,
koji me praša, koja mi je rodna grupe tatkova,
jasni velan, skopje milo, moja Makedonija.
Den po den su boli pesmi, odini mi leta,
den po den po sjajni cvesti, moj te deca svetna,
den po den po sudi lisja, te te rode gi odnese,
den po den na duša genda, moj te zlani pese.
Den po den su boli pesmi, odini mi leta,
den po den po sjajni cvesti, moj te deca svetna,
den po den po sudi lisja, te te rode gi odnese,
den po den na duša genda, moj te zlani pese.