Hjáttur minn sem er hjáttur mjögog við samansingum þá gáðum við lögVið döfum á spredd og við hjalla just byggSingjandi gladir og haldnir þóttirLengjand og bólandi vel þekkar söngSelgum líka gladir og tilgja sköldugÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægSvo nefnum við staðar og fáum á staðÞútt í vöðsbreddi náttúru, hestur og karVið hlutlaðsum færðan í eirunum erjáog fákum í læðistu strefðið strefÉg snarast á bakkans og feysi að staðVið við móa og meðlæði áfer á karEn við komum stuð úr og höldum á veginSingjandi gandir með ólið um meginÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÓ, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÓ, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÓ, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÆg, ó, ægÓ, ægÞakk fyrir því að það er því að það er því.