What we have here is evidence that the topology of the world is not the topology that we ordinarily see
That is, we see things as separated by a certain distance
We walk across the road and we think we'll be left behind
Yeah, yeah, yeah
Όσα λάθη δεν διορθώνω να αφήσε τα πίσω
Δεν ξέρω τι θέλω να πω μα θέλω να με λύσω
Πάει καιρός που ζω στο χάος και σταμάτησα να χτίζω
Τείχη που θα προστατεύαν τα όμορφα που θα ζήσω
Σκέψεις ανακατεμένες με κάποιες βλέψεις
Φροντίσε να παίρνω απ' το χέρι σου ό,τι θα πιστέψεις
Δυο δρόμοι να παλέψεις ο άλλος να κοροϊδέψεις
Φτου και από την αρχή όταν κάπου τα μπλέξεις
Μην ψάξεις κάποιο λογικό ήρμο
Εκτιμώ ότι πιο αυθόρμητο μπορώ να ζω
Στον δήμο κατάλαβα ακριβές πράξεις
Απ' το φρυμό δεν είναι ρεμό
Στη μουσική μου σε φιλοξενώ
Η ζωή σου φτιαχμένη από λάσπη όπως θέλεις πλάστη
Μπήκαμε στην οθόνη σου να σου φωνάξω σπάστη
Σαν μετανάστη που βαράνε και όσοι άτομα
Νιώθω περήφανος Ελλάδα με μουτρά στο πάντομο
Όλοι κοιμούνται μα εγώ δεν ειστάζω
Σήμερα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουνε χαμόγελα μα το διασκεδάζω
Σαν μάρτυρα στο έγκλημα νιώθω και σε τρομάζω
Όλοι κοιμούνται μα εγώ δεν ειστάζω
Σήμερα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουνε χαμόγελα μα το διασκεδάζω
Σαν μάρτυρα στο έγκλημα νιώθω και σε τρομάζω
Ακού δεν κρύβομαι στην πλατεία
Η πλατεία απλώς κρυβεί εμένα συγκεκριμένα
Εγώ κι αυτός ποιος ο άλλος με αυτός
Λασκά λέμε να φλώσω σαφώς
Γραφώ ακόμα κι ας μην βλέπω το φως
Είναι μια παύση για την ώρα στο πως
Πόσο χρόνος δεν είναι αρκετός
Και κάθε ρήμα στο βήμα να γίνει σκοπός
Και ενός χώρος γεμίζω το πιάτο να τρως
Ή το ποτήρι αν είσαι αλκοολικός
Και φτυγός επικίνδυνεθισμένο στα μελάνια
Γράφω και φτύνω μόνο για τα λάνια
Ένα τόνο βάλε ή μια τελεία
Τελετή στη φαντασία αφιερώνω για σένα την ερμηνεία μεγάλε
Γιατί έγινα τα μάτια κάποιου άλλου
Με δείχνει ενάσχε και πολλοί με κοιτάνε
Η φωνή του παπαγάλου για να μουρμουράνε
Για σε στυψάνε
Η πληγή είναι η ψυχή τους μ' αν τη συζητάμε
.
Σημέρα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουνε χαμόγελα, μα το διασκεδάζω
Σαν μάρτυρα στο Αίγελμα νιώθω και σε τρομάζω
.
Σημέρα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουνε χαμόγελα, μα το διασκεδάζω
.

Σαν μάρτυρα στο έγκλημα νιώθω και σε τρομάζω
Κατά μεν κύρος σου το χέρι μου πιάσε χέρι να πλώσεις
Δεν γράφω για αυτούς που δεν θέλουν με πάνε θα το πληρώσεις
Μετά τις δυο μάτιας κοίτα με με τη μία
Είμαι βράχος στη στιγμή δύναμη στην αδυναμία
Έχω τόσα πολλά να σου πω μα διαλέγω να γράφω
Και αυτό θα το κάνω μέχρι να με βάλουνε στο λάκκο μες τους
Να έχω μαζί τα τεφτέρια μου μήπως πλάθω
Κι απ' την κόλαση κανά κολλασμένο χαρτί να βάθω
Είμαι ο κύριος των κυρίων, κύριος διπεραστική μορφή των μυστηρίων
Ο κύριος στην υγειά σου, ο κύριος χειράψει ακύριος
Γιατί άμα στην έδωσα νιώθεις παραπάνω τη γειτονιά σου
Παίρνω στα σκέλια μου ευθύνες, τα αδελφιά μου να αναπνέουν
Οι φωνές να ακούγονται κι από εκεί και πέρα να πλέουν
Βλέπω νέους χειρότεροι πάντα σε θέμα στενούς
Για μη σε την αγκαλιά σου βέβαινε ο χέρις σε ξενούς
Ο Λέκη μου, ρε μα εγώ δεν ειστάζω
Σήμερα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουν χαμόγελα μα το διασκεδάζω
Σαν μάρτυρα στο έγκλημα νιώθω και σε τρομάζω
Ο Λέκη μου, ρε μα εγώ δεν ειστάζω
Σήμερα είναι απ' τις μέρες που βράζω
Δεν παίζουν χαμόγελα μα το διασκεδάζω
Σαν μάρτυρα στο έγκλημα νιώθω και σε τρομάζω
*
*