மஞ்சாடி பெண்ணல்ல,
மந்தாரப் பூவல்ல,
தந்நாடி கூட்டின் உள்ளில முத்தல் லை.
நீன் நெஞ்சாக ஸ்னேஹத்தின்,
பஞ்சாரப் புஞ்சிரியால்,
இஷ்டின்ட பூக்கள் விதரிய பொன்னல்ல.
சீலின் சுல்தானல்ல,
சந்தம் வேறே இல்லை,
தானான ஓரு பொன்னல்ல,
சுருண்டரணல்ல.
நீ என் அழுவின் தியகத்தாரில்
அதற்க்கும் வாக்குங்களால்
புஹபத்தின் மிக்க விதச்சாவி வள்ளே
உண்ணார பூவே, நீ ஒரு மிசரி பெண்ணின் அழகானு
தேனின் பப்பூவே, நீ ஒரு அழகின் பொன்னிர குடமானு
டக்காலின் நிறமானு,
நீ மதுரத்தேன் கரிம்பானு,
பதினாலாம் பிராவிலு நிச்ச ஒரு பூன்ன நிலாவின் டுளியானு
மணினி பூவின் நிறமானு,
லெங்கும் கணக நிலாவானு,
முன்ன பூவின் முஞ்சானு,
தாமர மொத்தின் சீலானு
மஞ்சாடி பெண்ணல்ல,
மந்தார பூவல்ல,
கண்ணாடி கூட்டின் உள்ளில முத்தல்ல
நீ எந்தல் விஞ்சியக தாரியல் பதிலீக்கம் வாக்குகளால்
முஹபத்தின் வீத்த விதச்சாவி பல்ல
தத்தம்ம பெண்ணேனின்னே, சுந்த ஒரு மாம்பழச்சாரானு,
ஆராரும் நோக்கும் நீ ஒரு சொர்கத்தின் ஹூலியானு
முத்தாய முத்தே நீ என் மனசில் ஷாஜானானு,
புன்னாய பொன்னே நீ ஒரு பதரொல் முனீரானு,
காணான் புலரி பூவானு, உலகம் சார்த்தும் பெண்ணானு,
ஆணிக்கத்தின் தல்லானு, மாலத்தே சந்திரனானு,
மஞ்சாடி பெண்ணல்ல,
மந்தார பூவல்ல,
கண்ணாடி கூட்டின் உள்ளில முத்தல்ல,
நீ என் நெஞ்சாக ஸ்னேஹத்தின் பஞ்சார புன்ஜிரியால்,
இஷ்டின்ட பூக்கள் விதரிய பொன்னல்ல,
சிலின் சுல்தாகல்ல,
சந்தம் மீறையில்ல,
பாணான ஒரு பொன்னல்ல, சுந்தரகல்ல,
நீ என் பல்வெண்டியகதாரில் மதுரிக்கம் வாக்குகளால்,
முஹமாத்தின் வித்த விதச்சாமிவல்ல.