وہ تعویزِ طالعالہ منی نام گرائیں
من بیماراں من بیماراں من چونے من نزاناں
مکان کو لگی گو من جکاں کے دپا ہوں
من جکاں کے
دپا ہوں
من واب چونیاں نے منی دل ملو مدوریں
منی جانے لرزاں گائیں منی دست پادے لرزاں
من مکان کو لگی گو من جکاں کے دپا ہوں
من واب چونیاں نے منی دل ملو مدوریں
من چونے
بندھایاں نے پمدرست کھندھایاں
منی نازکاں نیاں یاں منی کوڈولاں نا روپاں
منی مرگو دندے جستاں من کیدراں مدیگاں
من کون کو لگی گو نے من جکاں کے دپا ہوں
من واب چونیاں نے
منی دل ملو مدوریں
من
چونیاں نتاری علیؑ
من بچتاں سکھیں ہاں
من برات روپا داداں منی مات ہنگاستے
منی بیٹ پا باز لگی مو
منی زن پا باز لگی گواں
من کون کو لگی گو نے
من جکاں کے دپا ہوں
من واب چونیاں نے
منی دل ملو مدوریں
من بار ناچے اکاں منی بوئی وش بیٹھے ماں ماں شریف ہنگاں
من کس جست نہ کنتے من پیر مرد مرچاں
من کون کو لگی گو نے
من جکاں کے دپا ہوں
من واب چونیاں نے منی دل ملو مدوریں