ناجی
نبینی کاراتو خدایی
یا فقط نبینم اصلشو من
دیدی چجوری جلو تشمونم مثل همه خاطرش شد رفت
اونی که فکر می کردم می شه بیاد اومد و شد قاتل خودم
خواستم نزیدکت باشم اما اسیر این همه فاصله شدم
شاید بوده عیب از من که می خوره روی عارض و همه ایزب در
وسلم کم دیدی اسم رفت نمره ی روحی روانی من سفرست
عشناس براد اسمم نه من خیلی غمگینه قسمتش ندارم
اتابه قافیه هامه ایل اصلن حابچیه دیگه گذشته سیل از سر
جشام ابرای سنگینه نو میرن به طرف سائقه شدن
صدام یه بوم به غمگینه که یه روزی می کشم زامنشون من
مهمم اگه سنگ باشه جلو پوم مهمم اگه ست باشه جلو رام
سرمم پیشه هیچگی با اینی تا قبل اون روزی که خمشه جلو تیار
اگه بردن و باختنه بلرم به شرطی که یارم منو باخت نده مثلا
اگه به دوباره ساختنه بلرم ولی جوری زری که دیگه صاف نشه کمرم
اگه بریدنم خاستت بلرم با لنشم رو پام اگه هزار دفع زرنم
اگه فصل زرد باخت جمع بلرم به هار شم بارشم خار نشه سمرم
میدونی قد ترموم این روزای لنطی یار زود داری تو
ولی جلو آینه بخند تا عشق تو نبینه آوه رو داری کن
میدونم انو دلت تنگ بقلشه که تا آسمون ها میبرد
ولی چه دلیلی داره که مشت تو رو کنی واسه اوناوی خورد
خنده داره حرفی نیه که من بگم
غسل عامه لحظه هامه وقتی میشه سرشم
خنده هام از عجه هامه وقتی میشه قمشم
زخم ماهت تر که شاشه سطحینی بگم برم
رقص باشم از صدا و سنگینیش به قلب من
سفه هام ازم به پاشه حکمیشی به مغز من
سهابت دارم ات همیشه گریزی نیست که در برم
ازت نمیدونی ولی کسی تو رو نیاز نداره قد دمن
حانوه ادامه داره
بیا
آه
چراغو خاموش کن چف کن درشو قدم بذار تو خونم و اسکن
قمشو تو هم تنهایی و تسکن
تمشو درم و میخوایو ات میدم
خیلی برا تو برداروش از جاش شاه غزلم
این هم تلافی فریاد های نزدم
پنجاره باش روح سار های قفصم
داستان اومدن داستان منم هست