در آنشگندر بنده که هفنی دول منده
مرخی بازرش کند و این اتاق ورمزنده
کک متلی بی خوش بخبایی در آن سب دونده
کک جمشید بی بلابی عیلی اسم عزده
کک شرز بخیردی نمی نابی نمالایی پر منده
خوش مند تی پی به هبتی و ای تی دای مرده
مالم هران بمردم نبای سفره کردم
مال یک سجار درم و بخیر حد نیده کردم
حتی که جای آبی اقلان خشته بردم
بم منا پیسه در هر بدل دلم کردم
هیس خطه نخوم نیه و بابم هوایی کردم
دکشم بچکوله با شورنس عد کردم
من خاچی به پیچ زادی کششاری کردم
در دیکندیل نیمون گور پانی هل گردم
بکک اصانی دلم لیره تشمیل که کردم
دمیدی دبوه نربوز هستره افرازی کردم
دمیدی شیده نربوز لیره هستره افرازی کردم
شیرین یا ندردوکی چوکم بوده لالیک جبینی هرم بومالکی
چوکای حسنالانی بابای بلم بندیکی لنوارن جونیم بود با سیده درندیکی
بیست زهرین دوا به هیچ خانندیکشی
بیست زهرین دوا ولف بخانندیکشی
هنیم هنجیتا من غم رو بین دردانا
چوکای حسنالانی بای دلم بود شوانا
دوینیستی بو نربو نوازارشی نانا
نزانم سندی نربو بای سلاح و شلیمانا
او روش بستی بو نربو ندرویانا بختانا
ندوینی و تا و دمخویانا و شهیدانا
پنجه هزاری نرگو بومنن و شینانا
اوا در خدمتی دموی دلم بود شوانا
رزی تیبتی میابود پردانیانا
اگر خوشتیدی خوش شویستیم هیچ ورنه همی که نایا دل
ارقش به اندازه قبولین یا خدایا جمشیدیش ما عزاده
بدور میانه برایا با شوارشی پرمنده
بدور میانه برایا با تپی به هبابیم
هواییتون بشایا شو که اصلا ندانیم
هتا هتا هتایا
هایی و دمینه کتانه
روی واسه شیش شپانه
با متلیب خوشبخته
با این دلم بشوانه
با جمشید ما عزاده