کوئی سو نہ تعذاب کیتا
تیریاں بے رخیاں میرا جینا میں عذاب کیتا
کوئی سو نہ تعذاب کیتا
کوئی سا پڑھی ایک عذاب آیا
توڑ نبھانے مجید دہی دیتی اے سزا مایا
کوئی سا پڑھی ایک عذاب آیا
دلیں ٹھنڈے سا پرسیاں
دل گیا جو بنتے کوئی گل بھی نہ کرسیاں
دلیں ٹھنڈے سا پرسیاں
وہ گھڑا خالی وے دھونیاں
جدو تیری آدھان دی بوا مار کے رونیاں
وہ گھڑا خالی وے دھونیاں
پانی کٹھے آندا پینے آں
حال تے پچھ مایا اصاں کنجو پے دینے آں
پانی کٹھے آندا پینے آں
اوہ ہٹیاں اتے خادا وے
کٹھے کن منج مولا تک سجن نہ یاد آوے
اوہ ہٹیاں اتے خادا وے
اوہ ڈھولا تاروں میں پتلی دیاں
قدر نہ تو کی تھی دعا جانا تو نکل گیا
اوہ ڈھولا تاروں میں پتلی دیاں
اوہ سڑکاں اتے رڑ گیندے
جیڑ دکھ دے جلدے خوشیوں بیٹے نہیں رہندے
اوہ سڑکاں اتے رڑ گیندے
کوئی کتنی حروم آیا
ایک چندہ تو لگنے دو جا پھر بھی تو مایا
کوئی کتنی حروم آیا
