เกิดมาจน ถูกเหลือทน โอ้ คนตํารวจเรื่องศักดิ์ศรีไม่มีโอ้ คนตํารวจ โอ้ น้อยด่อยคันกลุ่มใจหนา ผมหลงรับ ลูกสาวในพันธุ์เธอเดินผ่าน พร้อมยามทุกวัน เก็บไปฝัน ถึงจนงงหายแปลกจริงเอิดผมรักเธอแล้วไม่ทราบออก เพราะเธอรู้กลัวโดนไล่ออกกลัวโดนออก เอาเสียหน่าย หน่ายรายเทพวะ เรามีค่า แค่เทียงไม่สายบางอาจรัก ลูกสาวเจ้านาย โชคจะร้ายแล้วสิโนเราอยู่ป้อมยาม ได้แต่มองจ้องเธอทุกคราเมื่อไรเนาะ เธอจะผ่านมา ได้เห็นหน้า พอให้คลายเหงานั่งฝันจนเพลิก โทนี่เธอจะรู้หรือเปล่าทนตํารวจ โบนเนาะอย่างเรา ตรงรักเจ้าลูกสาวผู้การ โปรดเมตตา ผมเถิดหนาท่านผู้กํากัดเฝ้าคุณคิด จนนอนไม่หลับ นอนไม่หลับ เพราะความฝุ่งสารไม่กล้าเผย ขอเป็นเคย ของท่านผู้การเงินเดือนน้อย โดยตั้งการงาน ไม่อาหาร ไปฟองดอกฟ้าพระอัตพุทธคotto ทุกคน �ุล โรงศาลหวัง เติบใจทุกคนทองเฒนะลงกี โートโภสางเวจ HA!เผาให้นายรักไปใน ปล๊อดภัย เฐะแสดงรักใจครึ่งต้อง樂ก่อนท่าน ไอลูกสาวผู้การ โบนเนาะอย่างเราไม่แทรกเอ๋ย ขอเป็นเคยของท่านผู้การหนึ่งเดือนน้อยโดยทั้งกาหนาน ไม่อาจหันไปฟองดกฟ้า*