Hún var fögur og fínans ján,
svo flestum strákum brá.
Einn svartaður vittað með hann.
Hverfið allt var með öðrun svip,
eftir hún fluttið þá hún gaf.
Strákarðnir eftir steins og skot
og vörðu gæjar utan með hennan lið.
Híndu öll kvöldi næl á skjúttum
og tótt skóm.
Sexton ára var alverð lenns
á leið og betri sjens.
Áttinn eð alverð nýjans stíl,
já bíl.
Gaf hans í þirstan sjæðrólett,
sem ran þó börðu nett.
Soldið á setna hundraðið
á góðum degi,
ef hún vor út um kvöld.
Ó þara hyrðust sunda drunur og kakkinn byrtist.
Vilt ekki vera með,
vilt ekki koma bara rúntinn með mér í kvöld.
Nei,
nei,
nei,
nei,
nei,
ég bara nefnir ekki að hann kipi.
Ó, nei, nei, nei, nei, nei,
því að að gæðing með að skona skrý er alls ekki fyrir mig.
En með kannski sennar litlig kann.
Ef hann var öfn og seg
og þóri móðun beigiði hliðið,
burs kakkinn byrtist,
vilt
ekki vera með,
vilt ekki koma bara rúntinn
með mér í kvöld.
Já, litlig kann.