Óðum staujar að sátagur,
amma lið þitt kemur sér.
Lítið drengur, ljós og fag, lífsinskilning öll að segn.
Vildi ég að alltaf virði við áhegjurnar laus sem nú.
En allt fer hér á eina veginn, ég áttilfóldar mjakast þú.
Ég vildi geta verið hjá þér, vestlingsbarnið mitt.
Umluft því með örmum mínum, unnið verði sítt.
Oft ég hugsa önjútt til þín, engum þegar húmar af.
Einnstótt fari óra vegu, áttum ég í hjartastan.
Man ég munast líka, er morgun rann með dagleitt stress.
Að ljúfur drengur laði á síg, lítið ferða lað til þess.
Að komi hóað.
Það er líka, haugum pappa sínum hjá.
Kúra sig í kotið hálsa, kæleiksorðin fyrir fá.
Kúra sig í kotið hálsa, kæleiksorðin fyrir fá.
Kúra sig í kotið hálsa, kæleiksorðin fyrir fá.
Að ljúfur drengur laði á síg, lítið ferða laði til þess.
Að komi hóað.
Það er líka, haugum pappa sínum hjá.
Kúra sig í kotið hálsa, kæleiksorðin fyrir fá.
Það er líka, haugum pappa sínum hjá.