Hann Jónahgar granni er jólast veitvíst,
þó Jón sé glaðlindur oft.
Í brjóstunum hátíð svo heftarleg bríst,
að hann fer bara allur á loft.
La la la la,
Jón á Jólum,
er Jón sem er á hjólum.
La la la la,
já, benn konuna kissir þá,
kátur íður Jólin.
Þá þá vill ei herra sjá hamsa og tros,
sem hakkar hann á rítum krým.
En steikur og raugkál og raugvin og brós,
og þeir reysnu og gjafir og svým.
La la la la,
ísir kredur,
alveg í muna við eður.
La la la la,
lyftir glasi og gerist hýr,
kláður yfir Jólin.
Og dýrustu gjafir hann börnunum ber,
því barnanna hátíð er víst.
En flaskan hans prúða í ískáttnum mer,
og oft hann að finna karlskís.
La la la la, kertinn glansa,
karlsferðum tref all dansa.
La la la la,
lengi hrakkan að laukur við,
ljúfur yfir Jólin.
Er krakkarnir hátta og konan í ró,
með kertlinga jólabók fer?
Er jónan ástjái því jón fær eino,
af Jólunum gleðinn og sér?
La la la la, koma dagar,
kallt egar sammisgan naga.
La la la la, lengi dreymir því ljúfa stund,
ég durí yfir Jólin.
La la la la, koma dagar,
kallt egar sammisgan naga.
La la la la, lengi dreymir því ljúfa stund,
ég durí yfir Jólin.
La la la la,
ég durí yfir Jólin.