ในห้องเงียบๆ อยู่แบบเงาๆ
ไม่ต้องการใครๆ
ที่เข้ามาปลอบใจ
ฉันไม่ต้องการ
มันจําเป็น
ที่ต้องทําอย่างดี
มันเป็นวิธีของฉัน
ถ้าเธอเข้ามาใกล้ มันยิ่งไปกันใหญ่
ทางที่ดีปล่อยฉันเอาไว้
ในห้องวางๆ ขนาดเล็กๆ
มีฉันเพียงลําพัง
ไม่ต้องรับใครๆ
ทิ้งฉันไว้ อย่ามากวนใจ
จากวันนี้มันจะไม่มี
ภาพเก่าของวันดีที่อีกแล้ว
ไม่ต้องมาถามความเป็นไป
ว่าฉันจะเป็นยังไง
รับจากนี้ ทิ้งฉันไว้
ไม่ต้องการใครๆ ที่เขาปลอบใจ
ฉันไม่ต้องการ
อยากอยู่ในห้องวางๆ
ขนาดเล็กๆ
มีฉันเพียงลําพัง
ไม่ต้องรับใครๆ
ทิ้งฉันไว้ อย่ามากวนใจ
อยากอยู่ในห้องเงี่ยบๆ
อยู่แบบเหงากาก
ไม่ต้องการใครๆ
ที่เขาปลอบใจ
ฉันไม่ต้องการ
แปลกๆ
มีฉันที่เหลือพัง
มีฉันที่เหลือพัง
