De stoelen staan omgekeerd op tafel, het seizoen is voorbijEr hangt geen pad meer aan de bomen, jonge dichters dromenVan eigen werk in literaire bladen, vogels trekken naar het zuidenWij doen een dikke trui aanLaten we maar zeggen dat het regende, die ochtend dat er weinig over wasVan alles wat daarvoor zoveel betekende, mooi weer of een depressie, het scheelt in jaarsDe stoelen staan omgekeerd op tafel, alles is potteerTerras waar wij vaak zaten is herschaken in een pier, wat voor meeuwenEn jij zei altijd dat jij de zon in je lichaam op kon vangen om zo de winter uit te pannenLaten we maar zeggen dat het regende, die ochtend dat er tussen ons iets brakEen droom die geen mens ons kon verbeteren, ging stuk aan tegenslag en ongemakDe badplaats ligt lang uitbij, te komen tot de jacht weer wordt geopendEn ieder lijf doorlopend bloot staat aan, berekenende blikken, ogen pijn en dan terloopsMogelijke minnaars en leven een stille strijd, zonder overwinnaarsLaten we maar zeggen dat het regende, en doen alsof er nooit een kans bestondOm tederheid en hartstocht te verenigen, in liefde die herkend wordt als ze komtLaten we maar zeggen dat het regende, en doen alsof er nooit een kans bestondOm tederheid en hartstocht te verenigen, in liefde die herkend wordt als ze komt